З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ЖВА'КА ж. толькі адз. Жвачка. Нешта зь'ела мая карова, ба жваку не жуе (Пруд.). ЖУ'ИКА ж. т о а ь к і адз. Toe, што i жвака. Мабуць, кнігі ў корову забіліса, бо жуйкі не жуе (Стад.). ЖУЯ'КА ж. т о а ь к і адз. Toe, што i жвака. Карова жуяку жуе (Жах.). ЖЭФЭБ м. Малады жарабец. Hy ŭ слаўны цэй калгасны жэрэб (Св.). ЗАВАЦКІ', заводкі прым. Завезены з іншых краёў i мясцін (пра свойскіх жывёл) (Стад., Буйн., Капц., Бок., Сял.). У завоцкой сьвіні лыч короткі, a ў простое — на метру стрычыць (Буйн.). ЗАВО'ДЛІВЫ прым. Задзірысты, бойкі. У нашай чарадзе дзве заводлівые каровы (Жах.). ЗАВОРА'ЧВАЦЬ незак. Своеасаблівым спосабам спакладаць быкоў, бараноў (Стад., Буйн., Гр.). Бучкоў раней заворачвалі (Стад.). ЗА'ЕДЗЬ, заядзь ж. толькі адз. Розныя насякомыя (авадні, мухі, камары, мошкі), якія кусаюць жывёлу (Стад., Буйн., Лельч., Капц.). Што ўжэ заядзі цяпер багато, як та худоба трывае! (Капц.). ЗАЗКМКАВАТЫ прым. Пераборлівы ў ядзе. Летам зазімкаватая карова шчэ нічога, a зімою, хай яе nepaлогі возьмуць, не есць i малака не дае (Пруд. К-)ЗАКИДАНЫ прым. Недагледжаны (Стад., Жах., Буйн., Кар.). Етэ парася таке закіданэ, што на ём сала ніколі не нагадуеш (Жах.). ЗАЛЬГО'УВАЦЬ незак. 1. Браць на повад (пра карову). Зальгоўвай корову, до бугая поведдмо (Ляск.). 2. перан. Узяць каго-небудзь у рукі; падпарадкаваць. Оў, ета молодзіца зальгоўвае хутко такіх (Ляск.). ЗАМЕША'НКА ж. Сечка, аблітая рэдкім цветам. Карову замешанкай карміла, тай малако бачылі (Бок.). ЗАСЕ'К м. Адгароджаны вугал у хляве, куды кладуць сена жывёле. Положы ў засек оберэмок сена, дак вона пуд ногі вукіне да ў гной утопчэ (Стад.). ЗВЕФГНУЦЬ незак. Скінуць, абарціраваць (пра жывёл). Карова з'ела мула, да й целя звергла (Пруд.). ЗГОН м. Вялікі статак коней (Брын., П. Тара). Вунь згон коней жэнуць на пашу (П. Г ара). ЗДРАКАВА'ЦЬ, здроковаць незак. Пзаваць (Стад., Буйн., С. Поле, Капц., Бок., Ляск.). У спасоўку не дай божэ, як скот здрокуе (С. Поле