ГАУЯ'ДА, гоўяда ж. Агульная назва буйной рагатай жывёлы (Бял., Куч., Сял., Граб.). Сеноў мала людзі нарабілі, вот i вуйшла худая гаўяда на весну (Бял.). ГЕДЗАВА'ЦЬ, гедзоваць незак. Гізаваць (Стад., Буйн., С. Поле, Бок.). Зноў сегоні тавар гедзоваць будзе, вельмі сьлепакі нападаюць (Стад.). ГО'УЕ н. Toe, што i гаўяда. Ужэ завасянёла ŭ на naсавішчы, гоўе не хочэ зусім пасьціцца (Граб.). ГУК м. Кныр. На той вуліцы, шчо до Забродзья ідзе} кажуць гук, a мі кныр кажом (Кар.). ГУ'КАЦЦА незак. Паляваць (толькі пра свінней) (Стад., Буйн., Граб., Капц.). Трэба сьвіню до кныра гнаць, бо гукаецца (Стад.). ГУРТ м. Статак розных свойскіх жывёл, дзе па колькасці пераважаюць авечкі (Стад., Буйн.). На хуторах даўно жылі, так худобу ў гурці пасьцілі: i овечкі, i корову, i целята (Стад.). ДВОР м. Адгароджаны адкрыты ўчастак сядзібы (звычайна за хатай), дзе ўдзень адпачывае жывёла (Стад,, Буйн., Забр.). На дворэ свінья зрылі, што ŭ tipoŭці неможна (Стад.). ДЗЮ-ДЗЮ-ДЗЮ! выкл. Падзыўныя выгукі да свінней, часцей парасят (Капц., Сял., Граб.). ДЗЮ'ДЗІК м. Парася (пераважна ў дзіцячых размовах). Коля, ідзі дзюдзікаў прыжэні, будзем малачком іх кармщьу(Катщ.). ДОТТЛА н. Вымя (Капц., Сял., Брын.,). Бач, як добрэ напас, аж дойлы ў кароў параспірало (Капц.). ДРАБГНЫ толькі мн. Прыстасаванне ў выглядзе лесвіцы, за якое кладуць сена жывёле. Трэба вёчкам сена за драбіны палажыць (Бок.). ДРАТАВА'ЦЬ, дтороваць незак. Зацягваць у кончык лыча свінні дроцік, каб не рыла (Стад., Буйн., Капц., С. Поле). Му раней навек сьвіней дторовалі, двор хороши буў (Стад.). ДРОВГЦА ж. Першацёлка. Дровіцу воўк порваў на паши, дорэзваць не даюць (Ляск.). ДРО'УКА ж. Тое, што i дровіца (Чэм., Стад., Гр.). Знацца моя целіца побёгала, оцеліла целя, дае молочко— от тогды вона дроўка (Чэм.). ЖАРАБГЦА, жэрэбща ж. Маладая кабыла (Дар., Брын., П. Тара). 3 етае жарабіцы кабула разробіцца, бач, екіе ў ее персьці, а стройна ека (Брын