З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

прэжы, да поедом по дрова. (Стад.). 2. Хамут (ярэмец) на аднаго вала (Буйн., Перар.). Овады напеклі, i рабуй боўкуна, ек бачыш, поломаў (Буйн.). 3. Від каромысла, прыстасаванага насіць вёдры на адным плячы (Асав.). 4. Няпоўнасдю спакладаны бык (Стад.). 5. перан. Мужчина, якія доўга жыве адзінцом, не жэніцца (Стад.', Вал.). Хведорын Іван боўкуном помрэ, бо ўжэ й сорак год скоро, а вон одзін туляецца по вуліцы й не жэніцца (Стад.). БОЧ! выкл. Выгук, якім адганяюць жывёлу. Бон! Куды ты лезеш, гнеды! (Стад.). БУГАЁВА'ТЫ прым. Пра жывёліну, якая норавамі, формай тулава i галавы падобная да бугая. У Ганны нёка бугаёвата цел'ща, усё одна ходзіць, на другіх целіц скачэ (Стад.). БУГА'Й м. 1. Племянны бык (Стад., Буйн., Капц., Брын., Гал., Гр., Чэм., Астр.). У саўхоз некага новага бугая прывёзьлі, мабыць, племяннога, хочуць нову пароду завясьці (Гал.). 2. перан. Дужы, але гультаяваты чалавек (Стад., Буйн., Забр., С. Поле). Такі бугай, ён за трох можэ зробщь, а ўсе ленуецца, толькі ў карты гуляе (С. Поле). БУК, бык, бік м. 1. Бык (племянны самец) (Кэдд., Сял., С. Печы). Карову зноў да бука вадзілі (Капц.). 2. Нерабочи вол (Стад., Гр., Забр.). У колхозі цеперэка налехчалі букоў, на м'ясо дзержацьмуць (Стад.). 3. Дрэнна аб'езджаны вол (Вал., Буйн., С. Поле). Цепер добрэ, з армеі прыдзе да на трахтар садзяцъ, а як я прышоў, то хоць бу волы далі, дзе там, на букі посадзілі (Вал.). БУЛА'НЫ прым. Цёмна-карычневай масці (пра каня). У нас болыи буланыя коні булі (Стад.). ВАЛО'ВІК, воловік м. Пастух, які пасе валоў (Дубр. П., Стад., Буйн., С. Поле, Ляск., Дар.). Валовікам ляхчэй трохі рабіць, чым цялят пасьціць — не так бегаюць — зьвесно, рахмана худоба (Дубр. ГГ). ВАЛО'УНІК, волбунік м. Хлеў для валоў (Стад., Буйн., С. Поле, Сял., Махн.). Немцы ў вайну людзей у валоўнік загналі i спалілі (Сял.). ВЕ'НГЕР м.- Канавал (Глін, Куч., Сял.). Венгеры прыходзілі з А'ўстрэі i лехчилі скаціну (Куч.). ВІХОРА'ШВАЦЬ незак. Спакладаць. Біла тут жонка, поросят віхорашвала, як бачыш (Св