З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ск і раён: Вал.—Валаўск, Знам.— Знаменка, Кар.— Карма; С т о л і н с к і раён: Альгом.—Альгомель. АБСУРА, обора ж. Хлеў, а таксама двор, плошча перад хлявом. (Капц., Брын., Ляск., П. Гара). Вупусьць карову с хлева на абору, хай на сонцы пастайіць (Брын.). АДРЬГНА, одрына ж. Вялікі хлеў (Брын., П. Гара, Альгом.). Карова ў адрыні рыкае, а вон удома не паказваецца (Брын.). АПО'ЕК, опоек, опбёк м. Добра дагледжанае цяля трох-пяці тыдняў, выкармленае малаком (Капц., Буйн., Турб., Стад.). У мене карова малочная, я ŭ апойка кожны год зарэжу, м'ясо ў его, ек куричэ (Typ.). АПО'Й, опби м. Прастудная хвароба ног у коней (Капц., Стад., Брын., П. Гара, Сял.). Ораў багато конём., а потом даў холодное воды, да й захворэў конік опоем, а екі шчыры буў до работы (П. Гара). АТКГНУЦЬ, откшуць зак. Аддзяліць ад маці, змясціць у іншае памяшканне (пра маладыхжывёлін) (Стад., Бок., Кам.). Трэба аткінуць бучка ат карову (Бок.). АУЧА'РНІК, оўчарнік м. Аўчарня, хлеў для авечак (Альтом., С. Поле, Буйн., Стад.). У оўчарніку цепер цёпло} накрылі вішом (С. Поле). АЦСАДЗГЦЬ зак. Тое, што i аткінуць. Сегоні ацсадзіла целя ат карову (Капц.). АЦЮ! выкл. Выгук, якім адганяюць свінней (Стад., Буйн., Капц.). Ацю! Куды ты лезеш, рабая! (Стад,). БАРАЗЁННЫ, борозённы прым. Вол, конь, прывучаны хадзіць ва ўпрэжцы з правага боку (Стад., Буйн., Капц., Брын., Бок., Сял.). Добры борозённы вол, сколькі на воз не наложыш то цягне (Стад.). БЕТАЦЬ незак. Паляваць (пра карову) (Стад., Буйн., Ляск., Капц,, Астр.). Ужэ трэйці раз корова бегае, беда, можэ ялоўкою зноў остацца (Ляск.). БЕЛЬМА'ТЫ прым. Хворы ц} сляпы на вока (Стад., Пруд.). Корова на однэ воко не бачыць, мабуць, бельмата (Стад.). БГЦЦА незак. Паляваць (пра кабылу) (Пруд., Капц.). Кабула да жарабцоў зноў б'ецца (Капц.). БСУИК1 прым. Бадлівы. Купіла карову, а яна такая бойкая, што ўсіх кароў таўчэ (Капц.). БОУКУ'Н м. 1. Вол, якога запрагаюць у ярмо-адзР ночку (Стад., Буйн., С. Поле, Чэм.). Возьмі боўкуни за