ЦЬВі'ГНУЦЬ незак. Марнець, слабець, глухнуць. Цвігніць бульба ў траве. ЦКУЗІК м. Меншая палачка ў дзіцячай гульні ў чыжыка. Пашлі ў цюзіка гуляць ны курган. ЧАТ м. i ЧЫТА' ж. Рад, група звязаных, з'яднаных асоб. / бацька у етым чагу быў. A Іван ня з йестыя чаты. ЧУКА'ВЫЙ прым. Цікаўны, рухавы, кемлівы. Тая мыя дзеўка была чукавей, a ета ціхоня. ЧУ'КЬІЦЬ незак. Падкідвадь рэзка дзіця на каленях або на руках, гаворачы «чук-чук!..» («чукі-чукі!..»). ШВАРДЭ'ЛЫК м. Добры кавалак. Узяў ладны швардэлык сала ў лес i ўвесь зьеў. ПІЛУПА'К м. Рыхлы i мяккі ад старасці грыб. Haшто було етыя старыя шлупак'і пыдасінывікі браць? ШЛЫК м. У выразе шлыкі валіць — гаварыдь ману. Ен шлыкі валіць, а етыя пулудуркі i вушы разьвесілі. ШЛЯПО'ТА ж. Мокры снег у гразь або ў адлігу. Ны дваре тыкая шляпота, што ў тухліх ня выйдзіш. ШМЯ'КНУЦЦА i МЯ'КНУЦЦА зак. Шлёпнуцца. Шмякнуўся ў самую грязь. ШНЬГХЫРІЦЬ незак. Шныпарыць. Пу кустах цэлы дзень дзеці шныхырюць. ШО'Я м. i ж. экспр. Асоба бязглуздых паводзін. ШУБУНЫ'Й прым. Вельмі бойкі, задзірлівы, гарэзлівы. Ох i хлопіц у цябе шубуный, проста чорт у ім сядзіць. ШУБУНЯ'ЦЬ незак. Модна гарэзаваць, шумець (гл. ш у б у н я ць — невыразна гаварыць, Бяльк.). ШУГАВЕ'Й м. i ж. Лёгкадумная асоба. Старшы быў рызважны, a младшы дужа шугавей нейкі. ШЧАВО'К м. Пстрычка. ШЬГПУХЬІМ прысл. Рыхла, незляжала. Лісьця шыпухым ляжыць у кучы, дык вун сколькі многа здаецца. ШЭ'КЫРЬІДЗЬ ж. пагардл. Дробная дзетвара. Ат етый шэкырыдзі адбою німа, лезуць i лезуць у сад. ШЭ'ЛІГ м. Нейкая дробная (няпэўнай вартасці) грантовая адзінка. Я табе зы яе болыйы ні шэліга ні дам. ЮРО'ЧЬІК м. Птушка берасцянка. Юрочык цыркыіць ны нінасця. Я'ПА ж. Зяпа. Япу раскрыла i рявець, як цёлка. Я'ХНА ж. экспр. Баявая, рухавая, вясёлая i жартаўлівая істота. Hy i яхна дзеўка, на ёй усё гаріць. ЯЧУ'К м. Страўнік. Што зьеў дык зьеў, абы ячук лукым стыяў
Дадатковыя словы
зяднаных, мякнуцца, пулудўркі, пілупак, тўхліх, цьвігнуць, чагў, чукавый, чукьіць, шлупакі, шмякнуцца, шоя, шубуняць, шчавок, шэкырьідзь, юрочьік
1 👁