З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

ВУРГА'Н м. Цвёрды грузачок, пухір на скуры. Пчыла ўкусіла, i вурган ускачыў. ВУРГУ'ЛЬ м. Цвёрды нараст пад скурай. Вургуль у яго пат кожый на шыі. ВЫЛАПО'КІЙ прым. 3 вытарашчанымі вачамі. ВЬГМІРЬХЫЦЦА зак. Выгаладацца ў дзеянні, у pyхах. Як ладна вымірьхыіцца кыбан} дык зьесьцъ цэлы чугун бульбы. ВЬГРВА ж. экспр. Вельмі бойкая i гарэзлівая дзяўчына. A ета вырва ўжо c хлопцым пабілысь (в ы p в ы c— г. c. пра хлапчука, Бяльк.). ВЫРО'ДЫВЫЦЬ незак. Вырабляць непрыстойныя глупствы, дапякаць капрызамі. Напіўсь i выродыіць там пьяный, аж нервы ні выдзержывыюць. ВЬГХІБІЦЦА незак. Выгнуцца. ВЫ'ЧЫК м i Е'ЧЫК м. Невялікая лугавая птушка чакан (назва часткова перадае ўражанне ад гукаў яе простай песенкі: ві-чык, ві-чык-чык; або е-чык, е-чыкчык!). ВЭ'РХЫЛ м. Крык, беспарадак. Дзеці такі вэрхыл пыднялі ў хаці, што хуць уцікай. ГАЛЬГТЫРЬ м. Галыш; перан. зусім бедны чалавек, абадранец. Ану-тка, пыкажы мне свайго галытыря етыга малыга! ГАМО'Н м. Канец, скон. Бульбі гамон будзіць, naмерзьніць сяньні за ныч. ГАРШЧЫ'НЯ мн зборн. Старая мясцовая назва насельніцтва суседняга з Мсціслаўскім Горацкага раёна (відаць, ад г а p с к і я, г. зн. з-пад Горак). ГАРШЬГ прысл. Горш. A бабі яшчэ гаршы стала, саўсім реч атняло. ГЛАЪЫЦЬ незак. пагардл. Хапаць прагна, як мага больш. Hi тваё, ні глабый, рукі атаб'юць. З ы г л а б ы ць зак. пагардл. Захапіць з прагнасцю як мага больш. ГО'ЙДА ж. Непаседа. Гойда ета хоць ба мінутку пысядзець спакойна дыла. ГРЁКЬІЦЬ незак. Важка стукаць. Грёкыіць у дзьвері кулаком, аж хата калоціцца. Г р ё к н у ць зак. Важка ўдарыць. Г р ё к н у ц ц а зак. Важка ўдарыцца аб зямлю. ГРІМЯ'К м. Удар кулаком па спіне. Ныдывала мальцу грімякоў, аж, бедный, зарёў (гл. г p ы м я ч ы к — т. c. Бяльк