З народнага слоўніка (1975). Ю. Ф. Мацкевіч, А. А. Крывіцкі

жывёле. Мельнікуў Тобус [сабака] абмеціцы налопыіцца ў мельніцы i тады толька вадзіцу хлібтаіць. АБУ'УКА ж. зніж. Абутак. Нашоў нейкыю абуўку ны раз у лес схадзіць [звыч. во буй Бяльк. або в о б у ў Юрч.]. АГРЕ'ВУС м. зневаж. Гультаяваты здаравяка. Гаити агревус нічогычка ня хочыць дзелыць [пра сына Агаты]. АГУ'ЗЬЗЯ н. Крэсла ў штанах. Так сігануў, што аж у агузьзі штаны треснулі. АЗЬДЗЯВУ'ЛІЦЬ зак. Важка ўдарыць. Азьдзявуліў палкый na гылаве, ажно сіняк [i а з ь д з і в я л і ць — т. c. Бяльк.]. АПО'ЙЛІК м. Выпаенае з рук цяля; перан. чалавек, які можа многа выпіць (асабліва гарэлкі). Цёлка ў мяне апойлік, к карові ні пудпускиу. Еты апойлік, што лісьніком, літру гарелкі можыць выпіць, дырма што нізкій. АПСА' ж. Толькі ў выразе лёзьць (кідацца) ancoŭ у вдчы — прыставаць нахабна i неадчэпна (гл. а п c 6 м Юрч.). АСТЭ'КЫЛ м. абразл. Зусім някемны i тупы чалавек. Твой дурный, ды хітрый, а мой жа саўсім астэкыл [пра дзяцей]. АСЬІЛАВЕ'ЦЬ зак. Асавець, аслабець, зрабіцца сонным (ад залішне выпітай гарэлкі, ад стомы). Як цяпнулі сьпірціку па сто грам з дарогі, дык i асылавелі. АХЛАМСУН м. зніж. Нязграбны чалавек, неахайны з выгляду. Нешта ты як ахламон у йетый шапцы. БАТРІЦЬ 1 незак. Напальваць да чырвані. Дос багріць грубку, ато рызвиліцца. БАТРІЦЬ 2 незак. Накладаць вельмі высока. Навошта ты такі воз багріш, верьх зваліцца! У з б а г р і ць зак. Ускласці на значную вышыню звыш меры. H ы б a т* p i ц ь зак. Накласці з вялікім верхам, наліць вялікую меру. БІНЬДЗЮТ м. Параконны воз, які можна расцягваць пры патрэбе (гл. б і н д з ю г а й л а — гультай, лодыр; в і с у с Юрч.). БІРКУК м. Змрочная нелюдзімая істота. Сянні мой надуўся, глядзіць бірюком спадлобья. БРА'ХНІНЬКА м. Брацейка. A брахнінька, a роднінькі, а што ж ты дзелыіш?! БРЫ'ЦІК м. пагардл. Мужчына з холеным тварам