Пётр Аляксандравіч ТРАФІМАЎ (г. n. Ушача) Гугалешнікі былі, туды кароў пасцілі. Раслі грыбы чорныя, мачонікі, па ельніку. Г эта мясціна называлася Зады, на гэтым баку Чорнага рова. Цыбуля прапала, адзін маток. Калі бачыш чарку, дык i цыбуля мяса. Расказвае: «Дзед, пірог пякуць, ці дадуць нам?» — «Дзе там, наша справа толькі ляды драць». У нітку выцягнуся, алі зроблю. У балахоне ад дажджу лазіць. Паехала жонка у Полацк, варыў парасяці бульбу, у акулярах, няголены... Доўга чапурыўся, у капелюшы, пад галыптучкам, — такія звычайна пры штабах. Жыхары в. Забораўна Вечарам у райком сабралі, старшыні без сямей, адступаюць самі. Мы на коні й паехалі... Стог на тым месцы, дзе тады расстрэльвалі. Вывелі бацькоў i сына. Маці сына пад сябе: страляй разам! Так i зратаваўся, а бацькоў забілі. Вы хоць на скамейку прыхініцеся. Кусток жасміну пасадзіла, тут чалавек сем ляжыць у гародзі. Партызаны раптам з лесу як рухнулі... Прыехалі партызаны (туды, дзе ваявалі): «Тэта ж ня той лес!» — «Дык вы ж забыліся, што новы лес вырас». Ногі баляць, мучаюся з нагамі, адслужылі ногі... Жыхары в. Гразь Вецярок такі ўжо калючы. Скора сібірскія маставікі (маразы) прыдупь. Месяцаў на пяць дарога. Гарачыя гады вырабатаў. Гадоў шасцярню таму
Дадатковыя словы
рўхнулі
4 👁