кумпанія. Пецька з імі дружбы ня маіць. Нанач прыцягнецца пад божай воляй на дражджах. Ходзіць як баран, кішкі прысохшы. Мне стыду ня рой!...Якая цябе кахае, ажно сэрца у яе трасецца.... Каб жыць з ей, — нада яна мне на жыццё! Нахадзі якую адну, а не вазі пераменных. Ты добрых баб ня найдзеш, а каб арава хвастоў было. Уляпіўся так — радачкі німа. Перад ей стрэнчыць, яму ўсё выказала, тады ўжо ўціхся. Па ім i маладзіца, а дакуль ён будзіць бегаць, такі сівец? I яна стаіла, i я не сказала, i Пецька прыкрыў. Пецька малому іменне даў, малы лапушысты такі, курносы. А куды ён дзеніцца, як век зжывець? Гэта вададых — ей толькі грошы. I Пецькава жысь — хай яе балесь зложыць... Тады троху ўцішыўся, прыехалі заціха. Паку ль я пасядзела, яго нідзе ня стала. Прыдзіць, маўчыць, i я маўчу ціхенька. Разам жыўшы, нялюдска гэта. Круціць яго як вяроўкі. Нада ж якую правінку (віну) знайсці. Было папікішча на цэлы век. Ён на мяне, як на свінню (якую) выганяюць на выгань, тукаіць. Ну гэта ж ніяк прама неяк! Чалавеку паглядзець, мне самой нялюба. Змераў жысь маю... Ненавіджу жыцця прама п'яніц! Цяпер к каму пойдзіш, у вокнах чорна, yce спяць. На скорым хапу й каша разышлася (расплылася на патэльні), зараз будзіць чай — трасецца ўжо вада. Адчыні душнік— дым пойдзіць. Як печанька мала, пічанёўкі нясмашныя, яны духу ня маюць. Рэж драбней радыску, што ты яе як цялятам крышыш. Во гэту хустку цягнулі мышы пад печ. Устаю, хустка мая пад печчу. Табе, дэнка, дам крышыць цыбулю
Дадатковыя словы
пяніц, тўкаіць
1 👁