напаў, пагніла. Німа ніводнага шпака, вераб'я (з-за хіміі). Дрэвы як цвітуць — пчолы звіняць. Чмель які вылеціць, дык i той не на дрэве. Hi чарніц, ні брусніц — лес звялі. Ён ад сонца сохніць. На голад, на ўсё пашло, ні агуркі не растуць. Мае ж агуркі лепшыя, мае ж доўжанькія, а гэты карослівыя. Морква дробная, як гніды. Сход (месяца) падходзіць. Цяпер стала пагода, астанавілася, Бог даў. Як глянула — аж чорна вісіць вішняў, еданіны будзіць на дзень. Агрэст, як брусніцы, з яго й кісель смачны. Цяпер цішыня, як ціхае лета. Дзверы адчыніла, аж залачаіць, птушкі пяюць... Дождж, a тады сонца, валакі такія ходзюць. Мае агуркі зацвіцелі другі раз. Слівы такія — к сонцу паспелі, пакуль у Вушачу занясла — калатухай зробіліся. Там слівы ляжаць у кусце, як чмянула, дык куры дзяўбуць, як дзе найдуць. Малых гэных яблыкаў красна вісела. Бульба вырасла ў аглоблі. Небы ўжо восеньскія... Было арэхаў i грыбоў — у каго ногі ёсь. Такія кані — кабыльнікі (грыбы). На печы грыбы былі: казелькі, пясчаначкі беленькія, a рудыя — кабылы сушоныя. Толк ёсь у яе ў грыбах, а гэта не ў кажнага, яна іх i накалыпіць. Брусніцы паспелі — аберуч ужо йрвуць. Толькі знатка, дзе былі леснікі (лясныя яблыкі). Антонаўкі ўрадзілі, яны небалыныя, алі іх сіла было. За міску чарвей (дрэнных яблыкаў) — сорак капеек!.. Пагода цёмная, як у мяшку. Як усердзілася: зарэжу к Калядам казлянят! Забілі зімовага парсюка пудоў на пятнаццаць. Ужо лахарцікаў не з'ядуць
Дадатковыя словы
верабя, зядуць, кўсце
0 👁