Вушацкі словазбор Рыгора Барадуліна (2013). Р. І. Барадулін

 ◀  / 390  ▶ 
Пад вясну было, дзе праталачак ёсь, дзе німа. Пойдзем, Галя, з табой, я буду ісці, а ты надозар. Адліга ўдарыла, i дарога паслізела. Не на шасцерыку ездзіць тут (на шасці конях). Наўзгалёп нясецца на кані. На дыбы конь надта браў. Дзяржы карамец (корм), а то карова скора ацеліцца. Кароўка ўжо на часёх (на цясёх; гатовая цяліцца), нада ж кадзіць, глядзець. На работу яна хаплівая. Прырыўкамі шыла — прыхваткамі. Ён мяне, чуць шарэлася, разбудзіў. Дзевер атсаветаваў купляць парасёнка, што свіння пяршачка (першы раз парасілася). Учора сонца выяснялася, дык ca стрэх капала. Дрэвы пабелены вакол паяском, як падвязкі ў дзяўчат. На гэтай рабоці здорава не звырэдзішся (не натрудзішся, не ўмаешся). Ужо ў вочы вясна лезіць — цёмна вачам на вуліцы. Цяпер вароны ня робяць гнёздаў. Учора цяплей было — сонца прысвечвала. Маладая травіца паадскаквала. Пагода — аж трасецца! Пагода такая цёплая, хоць агуркі сей. У такую зямлю дзіця пасадзі — вырасціць. Мама тлумачыла: рунь зазелянела, адскочыла (як адскочыць, так i зазелянее). Ужо большае — варона хаваіцца. Жыта ў пуку. Высыпаіць. Красуіцца. Ужо ў жыці пяткі наліліся (бярэцца зярно). Налілося. Як наліецца — i пачынаіць спець. Жыта ўжо забурэла — выспела. A бываіць — жыта зраслося, счарнела, згніло... Пшаніца зімавая ці летка. Лапка кропу, пер'іна часныку, каліва бульбы, вочка парэчкі, вянок цыбулі, хвост морквы
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

періна, пукў
4 👁
 ◀  / 390  ▶