С1&4ЛМлЛХМ1/ ■ fvlуўЛЛЛіАЛ/ іЛКЛХлЛКАА/ Мова тады родная, калі яна пачута ад маці, калі кожнае слова сагрэта сэрцам матчыным, калі кожны гук матчынай мовы з-пад матулінага сэрца. Мама перадала мне найвялікшы дар - мову нашую крывіцкую з вушацкай падсветкай, з вушацкім гірысмакам. Мова Вушаччыны сягае ад паганскіх каранёў i да біблейскага неба. Мова Вушаччыны праветраная скразнякамі часінаў, пакумленая з мовамі суседзяў. Мова Вушаччыны ўвабрала ў сябе й задуменнасць незлічоных азёраў, i развагу бароў, i шчырасрэбраны позван крыніцаў, які выпраўляюць у свет упаўнелыя рэкі й рачулкі. У мове нашай хапае й цнатлівага, й скаромнага. Вушацкія не дужа падкія на эўфімізмы, любяць называць усё сваімі імёнамі. Гэта паганская традыцыя, у якой чысціня бачання свету. Вушацкі словазбор - спроба сабраць за адным бяседным сталом хоць крышачку непераўзыдзенага шматгалосся роднае мне зямлі, шматгалосся, якое, на жаль, пачынае глухнуць. Мова прыкладаў i запісаў набліжана да вушацкага вымаўлення. Калі запрашаў вушацкія словы на паперу, мне чуўся голас мамы Куліны, галасы маіх крэўных i блізкіх. Гэта й сустрэча, i развітанне. Гэта мой паклон да зямлі тым, хто пялегваў праз вякі нашае самабытнае слова. Дзякуй табе, мама
Дадатковыя словы
fvlу^ллліал, fvlуўллліалі, ілклхллкааі
23 👁