чоловек ехаў возом назад, шчэ й накруціў на руку поводца. Узелі волы да ў рэку i Дзеніса ўтопілі. Утопіўса вон на спаса за свою хітросць. Вот да вам i ўсё. Чаму назвалі Цераблічы Мой бацько росказваў, шо було зр азу петнаццаць хат. Але як село засновалосо, этты було, ек му каж ом, кочэгурнік. Ну, ужэ вуцерэбілі той кочэгурнік гэттыка, i ўж э Церэблічы сталі. Вуцэрэбіў Кірыло, вуцэрэбіў Гаўрыло да поставілі хаты, i шчытай село. А там у нас цэркоў була. Там цеперэка чэрэпкі есцека, жэлезо кой-еке. Его рж а поела, а чэрэпкі — не. Запісаў у 1974 г. у в. Цераблічы А. А. Крывіцкі, зрабіў транскрипцию /. Я. Яшкін Пра калядоўнікаў Это ўж э уласць була Совецка. Хілёцкіе хлопцы пошлі коледоваць у Рычэў. А ў Рычэві эты бацюшко, шо ў нас быў. Д а пошлі да к бацюшку заш лі да каж уць: «П ане господарэ, ці можно песню заспеваць, ваш дом розвеселяць». А бацюшко сказаў: «М ож но».— «А якую песню?» — «Р ож дж эство шоб заспевалі». А воны: «Д обрэ». От вон загадаў эту песню, а воны усе да шчэ й под барабан: «Э х ты, бероза, эх ты, кудрава, над рэкою стояла, эх ты, дзеўчына, дзеўка молодая, с комсомольцом гуляла». Д а шчэ й у барабан! Той бацюшко за імі, воны наўцек. Усякое було. Запісаў на магнітафоне ў в. Бярэжцы ў 1969 г. А. А. Крывіцкі. Зрабіў транскрипцию П. А. Міхайлаў. Гулъня Гулялі ў плюшчэнку. З а в 'яжуць очы. Як за в 'язваю ць, то спеваюць: «Чэропок масла, голова красна!» Ведуць на порог да к а жуць: «Н а чом стоіш?» — «Н а камені!» — «Ш чо п'еш?» — «К вас!»— «Л ові чортоў, а не нас!» Як бука з'едзяць, тоў голоўку возьмуць да круцяць над головою i говораць: «Бусько, клёчко, знесі мне еечко, а ек не знесеш, то сам пропадзеш!» I подкідаюць уверх. Як покупаешса, то скачэш на одной нозе, кружыш са, шоб вода выліласа з вуха: «Зайчыку, шэрэнькі, вылі воду за колоду! Кроў, кроў, кроў!» Гледзіш на руку. Як сіняя — то небо, як красна — то сонцэ, як ж оўта — то дож дж. Запісаў у 1974 г. у в. Цераблічы Г. А. Цыхун
Дадатковыя словы
вўцерэбілі, зедзяць, кочэгўрнік, пеш
4 👁