поба козу!» — «А шо вы ей д авал і?» — «Ой, шо ні давала, да ходзі побач!» А вон побачыў да каж э: «Это вы опкормілі. А що вы ёй давал і?» К аж у: «О т дала клеверу, вона й не з'ела ёго, да роскідала». — «О т ек клевер ўжэ поспее, от тогды ўжэ можно, а то вы сырого далі, вона зачэзла. Ну, давайце ёй этого порошка». Д алі этого порошка i, дзякуй богу, прошло. А ўжэ цепер мы прымешліса к ёй. * * * У нас було, господзі, міленькі! Пошлі ў ягоды, это по чорніку. А ўполету ўжэ, то вот Купалны Іван, а там дзесятуха будзе. I на гету дзесятуху нехто запаліў село. I ўсе чысто село згорэло i колка не осталосо. Господзі, міленькі! Зробіў усім людзям горэ, да вот робёце зноў, стройцеса. От леснік построіў буў собе домік. Було тры корові ў ёго, кабаны булі. A жонка із дочкою пошлі по клюкву да наноч, далеко-то за канаву. Там у нас гало шчытаецца. Зайшлі воны на тэ гало. Та стара проснуласа — загрэва. «Сарафімо, злезь на койку да погледзі». Вона злезла на койку да каж э: «Н аш а хата горыць!» То ж дзе болото! Прышлі — i корову погорэлі, i ўсе на свеці. От якее було право. Бувало, бадько каж э: «Ідзі, стара, я дзве гусе закруціў, ідзі} обберы іх». I пёўнёў круцілі, ніхто не рубаў. А чого не рубалі? Чы это бояліса, чы это шчо? От ужэ дожынкі, уж э пеўня закруціць. Досёўкі — уж э пеўня закруцщ ь. ф * * Это ж на сорок светых. Ужэ бацькі от, ек е хлопцы, будзяць: «Хлопцы, уставайце i берэце по сорок палок, отшчытайце, наломёце i перэкідайце церэз сарай, то будзеце кошкаць яйца». Пошлі вутвы кошкаць дзікіе, пошлі чайкі кошкаць, пошлі чыркі кошкаць. Так як которы скошкае, да каж э: «А шчо, я перэкідаў палкі, а ты нігодное не перэкінуў — нігодное не скош каў!» О! Вуціные яйца, як свойскіе, вутва — вона ж веліка, а чырка — менша, то меншые яйца. А зноў чайкі, то такіе рабёнькіе да велікіе яйца. Д ак дзеці як пойдуць, да кошкаюць, кошкаюць! От мое, то середні да навек накощ кае этых еец! А тые — не. А вон каж э: «Н е трэ було спаць. Я,— каж э,— перэкідаў палкі. От i накошкаў». * * Вышла я гуляць на вуліцу — дож дж ідзе. А маці моя лежыць у хаці, заболела шо-то. А на вуліцы бегуць дзеці на той конец. К аж уць: «Нюрчыху гром убіў». А гэта було на Лью. Склалі стога — снопы склалі. А вона каж э: «П ойду грыбоў наберу». П ошла она по грыбы да прынесла грыбоў, да затопіла печ. Не цсюль, не стуль хмара да як дала ў ту печ! Этую Нюрчыху ўбіло, i грыбы осталіса. * * * Було мне годоў двонаццэць. Мушчыны едуць на сенокос у Б6рок. I бацько мой з дзядзьком. Заехалі на гэтой Борок. Оны там
Дадатковыя словы
вўтва, вўтвы, зела, кбшкаць
1 👁