Ну, колісь вельмі болелі людзі хондзею! Д а на одну дзеўку напала хондзя. Бацько з мацер'ю усе ж думалі, чым ее зогнаць? Koлісь ўрачоў не було. Ш эпталі, робілі шчо-небудзь, шчоб это ее зогнаць. Ну, й шчо оны не робілі, хто ім шчо не говорыў, не моглі ее зогнаць. I от бабе сон прысніўса. Сходзі там до такого й до та кого дзеда, она знала (ў іхнём селе), озьмі люльку i кроз цыбук поцегні тры раз воды. I покінула. А яшчэ ж абу мораць у водцы. Только шоб не бачыў. I даюць піць эту водку. С прошлогодніх гарбузоў этые сучкі беруць окурваюць. Ну, обшчэм, хто шчо. Хто на вошчо нарыне. А так шоб от i однэ зробіло таке саме i друтее, то так не. * * * Як роб'яць карука? Обмуваюць, соляць ёго, шоб вон у соле побыў, коб вон просолёў добрэ. Н а другі дзень ёго вумыць чысценько. А гэтэ м'ясо, шо ў ёго класці, трэба положыць ёго ў такую міску, шоб гэта юшка ўся сцекла з гэтого м'яса. I посоліць. I ў гэтого карука напіхаюць этэ м'ясо. У гэтэ м'ясо перэмешаць перэц, ліст, чоснок, шоб воно набралосо этым усім, шоб вонэ полежало. I ўж э як воно полежыць i повісіць год, то ўж э ж будзе добрэ. Вонэ ж таке чырвонэ, да таке пахучэ, да таке ўкуснэ! К арука об'язвалі вероўчынкою да от i вешаюць. Ш об коты не досталі! Але одзін человек росказваў. К аж э, пошоў я побачыў того к арука, аж у том каруку нора. А то — коты. Едзяць потроху того карука! * * * Шчэ й ніхто не ходзіў по этые ягоды, по эту клюкву. Б аба М асаш ха була у Семурадцах, сама ходзіла по ягоды. Кажуць, уж э М асаш ха ходзіць по эту клюкву. Ну, i зобраліса мы з Ганною. Ну, ўжэ я того бацька кажын раз путаю: «Баце, як там, ростала ўж э рэка?» — «Р остала». — «А под'едзь, баце, побач каналом, ці канава гуляе». — «А шо ты, рэка ростала, а канава будзе мерзлая? Там ж э вода бежыць, там трудно замёрзці,— каж э,— зімою». Ну, поехаў вон. П рыехаў у недзелю од ж акоў, я путаю: «Баце, ну як, вы проверылі рэчку?» К аж э: «Проверыў, едзьце, дзеўкі, смело. Берыце лоточку, ежджайце ў канаву i канавою скрозь прамо на Веліке Гало. I прыканоўкі ўж э гуляюць, можна i ў прыканоўку ехаць. Д о ягод,— каж э,— доедзеце». Лоточка ў нас невеліка. Бацько мне зробіў таку шлочку. Д а от мо й будзе яка хвоіна ці шчо да нам будзе мешаць, перэрэжэце, дай далей i далей. Выехалі мы ўжэ на самэ тэ болото, дзе ўжэ ягоды. Вылезлі, поставил эту лоточку, походзілі, походзілі. Ягод трошкі понабіралі. Д авай прыспособімса наноч. Этты сухостою багато. Наклалі огню, гэтого хвойніку наломал!, попросцілалі ёго, ш об не промокало нам. Наморыліса, пока доехалі, давай ночоваць. Ночуём. А нідзе нікого а ані-ні на том болоці! Вона бояласа вельмі, усё за мене ховаецца. Вона ложыцца ўжэ к огню, шоб ёй було цёпло. Ну, й спімб. Уродзі зразу заснулі. Спімо, спімо. Як огонь горэў, добрэ було лежаць, а потом i стух. «П араско, то накладзі огню». А я каж у: «А ты?» А вона:.«Ай, мне ж недобрэ ўставаць, а ты ж о, с краю, подложы дроў, хай гораць
Дадатковыя словы
бўзоў, вўмыць, дрўгі, мацерю, мяса, мясо, нанбч, ночўём, обязвалі, подедзь, робяць, семўрадцах, такўю
1 👁