Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

таке! К азаў: «Одзін раз мне, мамо, поўрэдзіло после лечэнья». Пропускаў бараны, вон чабаном буў, да пропускаў бараны этые ўжэ здаваць на вес, да пропускаў д а шчэ о так о жывотом подпіхаў. А воно ек заболело, то тры месяцы леж аў у больніцы. «А после того,— каж э,— ужэ я не беру такое роботы. Цепер я старшым скотніком». А вот, дзякуй богу, дзеткі погодоваў, дай ўжэ й зяцёў дож даў, П ісаў, шо прыедзе, а нема. Д а от i кончано. От это росказ. Д а гэто ўсе на своём дзіцяці ж побачыла. * * * Ох, а шчо ж! У нас вечоркі робілі. Понаходзяць дзеўкі да прадуць, да нашываюцц. У нас тут була большая хата, сынок, то от тут так одгороджанэ, то тут вечоркі, а там бацько робіць сані. А тут найдзе хлопцоў да кураць. Д а божэ ж мой, а дзеўкі спеваюць. П радуць да спеваюць. А далей ек пойдуць по вуліцы по хатах под окна! Ой, було, божэ мой! Д зякуй богу, шо цепер нема этого прадзіва. А то попопралі. Это мука! А шчэ ў нас буў дзед i бацько, то шчэ прадзёш, а ў п'ятніцу ўж э не можна этых мучок прасці. Ужэ прадзі на ж ака. Коноплі. Ужэ прадом тые коноплі. Д а самопрадкі ж тож э ж булі. То ўжэ на той самопрадцы дзень сучу ніткі тые. Д а зробіць за зіму мо дваццэць жакбу. Д а ек поедуць! Ой, божэ мой! То було й рыбу! * * * А мой чоловек, сынок, годоваўса сіротою, із дзедом i з дзяцьковд. Було ўж э восем год ёму. А там коло могілок оны робілі сарай. У нас цепер там гало, а тогды було, зваліса поды. Мо й у вас так було. Ш о клалі снопы* Ну, зваліса поды. Вон пошоў у тые поды. «П ойду кошкаць вороб'ёў». Д а пошоў да там ходзіў, лазіў-лазіў, а потом под подом вецёр, да продуў. Вон бачыць: нешто таке блішчыць. Ш о-то блішчыць. Вон погроб, аж пляжка. Вон эту пляжку вугроб. А гэта пляж ка побіта, да накрыта ей друга пляжка. Вон достаў ту пляжку да ек перэвернуў! А воны ек посыплюцца! Аж там наш жыў дзед. А буў багатыр, продаваў корову, коні. А гэтое золото да носіў у поды да закопуваў. Буў дурны. А геты хлопец за этые грошы. Насыпаў, каж э, одну кішэньку, другу кішэньку дай ідзе. А дзед: «Ай ты, гадзіно, ходзіш, а трэскі не подкінеш у ворох». А вон: «Ц іхо, дзеду». П одходзіць да каж э: «П оба, дзеду, у мене во у руках, i вот поўные кішэні». Эты дзед ек углёдзеў да того дзядзька позваў. Д а этого хлопца за руку да бегом домоў. А гумно ж там коло могілок, а хата стояла тут. Прыпёрлі этого хлопца домоў, да не ў хату, да ў сцёпку: «Вусыпай на стол!» Эты хлопец вусыпаў этые грошы на стол. Эты дзед із дзядзьком заб р али Д а шчэ й баба була, дай бабі далі. А гэты хлопец годоваўса ciротою, ёму нічого не попало. Ужэ йшоў у армею, ужэ ёгб ў армею отпраўлялі, а баба дала ёму дваццэць рублёў. Д зьве дзесяткі. То вон у армеі собе купіў хромовуе чоботы, штаны гельхвё, рубашку. I зноў чоботкі такіе купіў: «Я к ожэнюса, то жонцы будуць». То я этые чоботкі носіла. А воны забралі тэ золото