ШКЛО н. Шкло. Mo ў гразе, дзе шкло, то покалілосо порося i порэзалосо. Луткі. ШКЛЮД м. Склюд. Шклюдом дзерэво обчэсваюць роўненько, ек шнуром. Цераблічы. A шклюд буў із хаостом ззаду. Бярэжцы. Шклюд называюць сокеру, шо шпалы, плаксоны чэсаць на чотыры бокі. M. Малешава. ШКЛЯНЫ' прым. Шкляны. Шкляны кілішок. Хотамель. ШКО'ДА 1 ж. Шкода, патрава. Ноч ходзяць хлопцы да шкоду робяць. Дварэц. Наробілі шкоды куры. Хачэнь. Товар зайшоў у шкоду. Альтаны. Шчо году, шоб даў бог шкоду (жартоўнае, вясельнае пажаданне пра нараджэнне дзяцей). Старажоўцы. 2 прысл. Шкада. Мне шкода, шчо я кермаш страчу. Сямурадцы. Ну, раз ты хорошы роботнік, то мне шкода. Кароцічы. Мацер шкода, а дочке уседно шкоднёй. Сямурадцы. Шкода мне ее, бо на чужыні, ек сіроціні. Пагост. ШКО'ДЗЩЬ незак. Шкодзіць. Хто позно ходзіць, той сам собе шкодзіць (прыказка). М. Малешава. ШКОДЛГВУ прым. Шкадлівы. Кот шкодлівы. Хотамель. ЩКО'ДШК м. Шкоднік, дураслівец. Шкоднікі шчоты роскідалі дай косточкі посыпаліса. Запясочча. ШКОДОВА'ЦЬ незак. 1. Адчуваць любасць. Дзеўка хлопца любщь, а маці шкодуе. Запясочча. Чоловек нагле жонку шкодоваў. Сямурадцы. Не буду я цебе годоваць, не буду шкодоваць, ты не моя! М. Малешава. Я свого не вельмо шкодую i то часом скажу: «Сцёпанько!» Сямігосцічы. 2. Берагчы. Шкодуем, шоб жыто не м'ялі. Аздамічы. Вона мне не шкодовала. М. Малешава. Хто чужого шкодуе, шчоб свого не маў (прымаўка). Сямігосцічы. ШКОДСКУЛІВУ прым. Жаласлівы, спачувальны, спагадлівы. Луткі. ШКОДСУУЛЯ ж. Шкадаванне, спагадлівасць, любасць. Як шчэ маці e i бацько, то шчэ ŭ шкодоўля e. В. Малешава. Не знаеш ніякое ні жалобы, ні шкодоўлі, бо ты сірота. Там жа. ШКОДО'УНГК м. Жаласнік, спагадлівец. Нагле багато жилобнікоў да шкодоўнікоў, не даюць, a толькі neрэговориюць. M. Малешава. ШКОДО'УНІЦА ж. Жаласніца. Луткі. ШКОРУ'ЗЛЫ прым. Закарэлы. Шчо храпа такі шкорузлы: Альпень
Дадатковыя словы
жйлобнікоў, мялі, рэговорйюць, шкодзщь, шкодоунгк, шкодоуніца, щкодшк
2 👁