Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ка). Там жа. Хто ходзіць напросці, то боляць косці (прыказка). Там жа. ХТО-НІБУ'ДЗЬ займ. Хто-небудзь. А воны ото noŭмаюць кого-нібудзь на дорозі да ведзі туды ŭ туды (iipa фашыстаў). Бярэжцы. ХТО-НІХТО' займ. Хто-ніхто. Кого-нікого просіў да поцягса домоў. M. Малешава. ХТОСЬ займ. Хтосьці, нехта. Хтось постукаў поціхоньку у Орыніно окно (з песні). Сямурэдцы. ХУ'ДЖЭИ прысл. Горш, горай. Шчо вон знае, худжэй бабу. M. Малешава. Похмельна худжэй п'янкі (прымаўка). Аздамічы. ХУДЖЭ'ЙШЫ прым. Горшы. Худжэйша там трава. Хачэнь. ХУДЗЕ'ЗНЫ прым. Вельмі худы. Я Змітра знаю — горбаты, худзезны, нехлем' язкны, i цепер бачу. Bepacніца. ХУДЗКУШЧЫ прым. Toe ж. Була худзюшча, во така тонюсенька! M. Малешава. Прыдзе худзюшчы, хлёсткі, бу дошка. В. Малешава. ХУДНЕ'ЦЬ незак. Худзець. Корова от ее худнее, от рэпы. Сямігосцічы. Худнёе i нічого не есь. В. Малешава. ХУ'ДНУЦЬ незак. Toe ж. Дварэц. ХУДО'БЛ ж. Худоба. Колісь худоба кожного хазяіна стояла у гумне, дома толькі свінье, а гумна от хат булі далеко. Тураў. Лось i вол — сама здоровейша худоба. Старажоўцы. С худобой то було трудно, худо було. Луткі. А худобу дзержалі багато. Любавічы. Качкі — гэто такая худоба, шо без оддыху можэ есць. Кароцічы. Іхня худоба нека інцерэсна, нека кошлата. В. Малешава. ХУДО-БЕ'ДНО прысл. Ледзь-ледзь. Я худо-бедно, да дзержу цеплюкоў. В. Малешава. ХУДО'БША ж. Худобіна. Худобіну мо крые домовы. Аздамічы. Худобіна важна ў его. Цераблічы. Усяка худоб іна знае хозяіна. Запясочча. ХУДОРЛЯ'ВУ прым. Сухарлявы, хударлявы. Е такіе худорлявые, як петухі! Хачэнь. У нас е худорлявые людзі. Там жа. ХУДЬЕ прым. Худы. Она ж худа, куды ж вона варта! Луткі. Худы як рожон! Запясочча. Не ўмрэ хто худ, а хто суд (прыказка). Дварэц. Не ўмірае хто худ, а кому суд (прыказка). Сямігосцічы. Не тлусты (пра сала