ные с старых холяў. Луткі. Холява вузенька у чобоцех. Хотамель. Чого крычыш, холяво керзова! Цераблічы. Пана відно no холявах (прымаўка). Сямурадцы. ХАМ м. Хам. Воны ж первуе людзі, ім усё первэ, а мы хамы. Дварэц. ХАМЕРЭ'ЧА ж. Гушчар у лесе. Воўча хамерэча. Пагост. ХАМЗА' ж. Глухое зарослае месца. Хамза — ек глуха заросша месціна. Цераблічы. Зав'ёз у хамзу да вукінуў пан тых церэблюкоў. Там жа. ХА'МЗАЦЬ незак. Гугнявіць. I чого вона так хамзае? M. Малешава. ХАМЗГЦЬ незак. Toe ж. Кароцічы. ХАМЗЛГВУ прым. Гугнявы. Запясочча. ХАМГЛІЯ, ФАМГЛІЯ ою. Прозвішча. Называюць у нас по-улічному, а не по хаміліях. Аздамічы. У нас багато разных хамілій, мо сто. Пагост. ХА'МКАЛО м. Той, хто гугнявіць. Аздамічы. ХА'МКАЦЬ незак. Гугнявіць. Вон не умее говорыць, онно ге хамзіць, хамкае. Цераблічы. Твой чоловек хамкае навек. Луткі. ХАМЛГВУ прым. Гугнявы. Луткі. ХАМРЬГВІЦЬ незак. Гугнявіць. Бона змалку хамрывіць. Тураў. ХАМРЬГВУ прым. Гугнявы. Тураў. ХАМРЬГЦЬ незак. Гугнявіць. Хамрыць собе под нос, похамрэла, похамрэла, да нічого не розобралі. Пагост. ХАМУ'ЛА м. i ж. Хамула. Гэто хамула старая, а не чоловек! В. Малешава. ХАМУ'ЛОВАТЫ прым. Няўклюдны. Алыианы. ХАМУ'Т, ХОМУ'Т м. 1. Хамут. Коліся як дзеўка замуж пойдзе не чэсна, то мацер хомута на шыю клалі. Старажоўцы. Хамут малы коню, то й не лезе. Верасніца. Одзін конь остаўса, дай той без хамута. Кароцічы. Коб шыя, то хамут будзе (прымаўка). Сямурадцы. 2. Нізка, звязка лісця. Я ужэ собе тры ці чотыры хомуты лісту дубового набрала. Верасніца. Хомут з лістоў нав'яжэм да печэм хлеб. Хачэнь. Хамут лістоў дубовых на сцене вісіць, увосень ек падае, збіралі на хлеб. Чэрнічы. Хамуты понанізваюць того капусценого, дубового лісту, да под хлеб ложылі. Луткі. 3. Прывязка з гужвы ў плоде. Хомуты по вуглах гонкі с тоўстое гужвы. Запясочча
Дадатковыя словы
завёз, навяжэм, хамзаць, хамкало, хамкаць, хамуловаты, чббоцех
2 👁