Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

УЛГЦЬ зак. Уліць. Трэ коту уліць, да нема баночкі. Сямурадцы. Ек уволье дождж осенью, то не вулезці. M. Малешава. От, кажэ, уліло, таки лёя була! Луткі. УЛІЧЫ'ЦЬ зак. Улічыць, прыняць пад увагу. Улічыў солому у мешку шчо, а ў ношцы не улічыў. Дварэц. УЛОВІ'ЦЬ зак. Злавіць, налавіць. Уловілі богато рыбы. Запясочча. УЛОТ м. Рэўматызм (у коней). Тыльмы коню обрэзае на зіму, kq6 не намерзилі, коб не буў улдг. Цераблічы. УЛОТАСТЫ прым. Хворы на ногі (пра каня). Запясочча. УЛОТІ мн. Манжэты на рукавах у футры. Альшаны. УЛОТОВАТЫ прым. Хворы на ногі (пра каня). Запясочча. УЛОЖЬГЦЬ зак. Укласці, улажыць. Кольцо тэ узяла да уложыла ў платок. Кароцічы. Уложіў бог душу — ні ў пень, ні ў грушу (прымаўка). Хачэнь. УЛО'ПАЦЦА зак. груб. Закахацца. Улопаўса у тую Грыцулю i часьны дома не побудзе. Верасніца. УЛОХОВА'ЦЬ незак. Панстваваць, раскашаваць. Улдхуе век за чоловеком добрум. Запясочча. УЛУ'ЧЫЦЬ зак. Пацэліць, папасці. Бо ты не ўстрэліш, бо ты не ўлучыш, только жызнь мою розлучыш (з песні). Сямурадцы. УЛКУДНЫ прым. Пристойны, варты. Хоць чоловека одбыа б у людного, а то абы-шчо. Хачэнь. УЛЯТА ж. 1. Брус. Кблісь балькі, а цепер улягі кажуць. Аздамічы. 2. Прыстасаванне ў выглядзе спецыяльнага бруса з крукамі, пры дапамозе якога сцягвалі з мелі самаплаўныя судны (гончакі, барліны i інш.). Пагост. УМА'ЗАНЫ дзеепрым. Запэцканы, брудны. Запясочча. УМА'ЗАЦЬ зак. Вымазаць, запэцкаць. Умазала горшка. Кароцічы. УМАЛПЬІЦЦА зак. Перакінуцца, перабрацца. Пройдзі коло норы, так вона умашэцца у друге место. Аздамічы. УМЕЛУ'ШЧЫ прым. Умелы. Не усе роўные, не ўсе спраўные, не ўсе умелушчые. Верасніца. УМЕ'ЛЫ прым. Вучоны, адукаваны, спрактыкаваны. Умелому рукі не боляць (прымаўка). Запясочча. Уме