Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

лые воны, шчо умёрлі на крэшчэнье, одразу у рай пойдуць (жарт). Цераблічы. УМЕ'НДРЫЦЦА зак. Уладзіцца, умасціцца. От ты еле умендрыўса сесці. Верасніцы. Не умендрыцца нідзе, то стоіць. Луткі. УМЕ'РЗЦІ зак. Замерзнуць, стаць мёрзлым. Як вёльмі земля умёрзне, посей картоплі там, на тых полёх, то не побачыш. Аздамічы. УМЕ'РЛЫ прым. Абмерлы, непрытомны (ca страху). By стрэлілі, то я була. умэрлая за этымі дубамі. Дварэц. УМЕРЦВГЦЬ зак. Пазбавіць жыцця. Могуць чоловека умерцвіць ек хоч. B. Малешава. УМЕ'РЦІ зак. Памерці. Бацюхно умёр, а я спеваю— так я тогды цяміла. Сямігосцічы. Уге i Паўлюк ум'ёр? В. Малешава. У нас одзін чоловек купаўса у чысты чэцeep дай умёр. Там жа. Нічого б не хоцела, коб умёрці. Запясочча. Год пополучаў йёнсію, да, бедны, у мёр. Maчуль. Загінуць, вымерці (пра пчол). Умерлі пчолы, eyлей пусты. Луткі. Згодна з традыцыяй, толькі пра чалавека i пра пчол можно сказаць, што яны умёрлі, усё астатняе жывое здыхае. УМЕ'СЦІ прысл. Разам. Умесці жывом з цесцем. Аздамічы. Облёнкі з язем умесці б'юцца у одном месці. Там жа. УМЕ'ЦЬ незак. Умець, магчы. Умелі строіць пілу, то добро рэзалі колоды. Цераблічы. Добро за добрым чоловеком жыць, а ты за абу-екім умей пожыць! Старажоўцы. Дай божэ усе умець, да не усе робіць (прымаўка). Верасніца. УМГГ прысл. Умомант, ураз. Уміг зробіў. Аздамічы. УМГЖ прысл. Уперамешку, разам. Уміж з лозовымі дрова берозовы — другё дзёло! Аздамічы УМІРА'ЦЬ незак. Паміраць. Жыць важко, а уміраць як хоч, то не умрэш (пра старэчае жыдцё). Сямурадцы. Колі не уміраць, то дзень цераць (прымаўка). Сямігосцічы, Умірае не хто худ, a ўмірае, кому суд (прымаўка), Пагост. УМІРУ'ШЧЭ н. Смерць, паміранне. Вупісалі ёго з бдльніцы на умірушчэ. Сямурадцы. УМЛЕ'ЦЬ зак. 1. Самлець, абамлець, страціць прытомнасць. Умлёць можно от чаду. Аздамічы. Умлеў от