Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

воны ў Росёю, то там іх пом'ялі, усе под Ленінградом леглі (пра фашыстаў). В. Малешава. Я У повуцъе улезла, а повук на хустцы, то серэд недзелі i госці прыехалі (павер'е). Дварэц. 2. Увайсці, зайсці (y памяшканне). Звалі, звалі ў хату, то не ўлезла. Аздамічы. Прышлі мы ў ту школу, улезлі ўсе нема нідзе нікдго. Кароцічы. Як богаты ў хату улёзе, то i лавочку протруць, а як бедны, то ў міскь посадзяць (прымаўка). В. Малешава. 3. Перасяліцца, перабрацца (у новае памяшканне). Только у сороковом году улезлі у ту хату. Хачэнь. Улезлі у свою хатку к веснё. Кароцічы. 4. Змясціцца, улезці. Шо я еў? Кусочок хлеба мочаў у вадрэ, да не ўлезло (жарт). Д.-Гарадок. А У с л а в у у ле з ці. Праславіцца, вызначыцца. Кожна жонка, усе жанчыны хоцелі у славу улезці: богато напрасці, коб похваліцца. Аздамічы. УЛЕЛЕ'ПЩЦА зак. экспр. Модна закахацца. Пагост. УЛЕЛКУШЧЫЦЬ, УЛЯЛЮ'ШЧЫЦЬ зак. Улупіць, уліць. Улелюшчыло воды у сёно! Запясочча. Шчо улялюшчу, то улялюшчу, будзеш помніць. Бярэжцы. Як улялюшчыць дождж! Пагост. УЛЕЛЯўЩЦА зак. экспр. Зацягнуцца (пра дождж). Дождж улеляпіцца, то еты ечменъ намокне да згніе. Пагост. УЛЕ'ПВАЦЬ незак. Умазваць. Улепвалі у серэдзіну. Запясочча. УЛЕШ'ЦЦА зак. экспр. Узяць за звычку. Уляпіўса кажну вёсну ездзіць на цэліну. Аздамічы. УЛЕШ'ЦЬ зак. Уляпіць, усунуць. Трэбо наскрэбсщ рога да улепщь у хлеб, да даць корове, то не будзе уцекаць (павер'е). Луткі. Улепіў бог душу ■— ні ў пня, ні ў грушу (прымаўка). Сямурадцы. УЛЕ'ПЛЕНЫ дзеепрым. Запэцканы, замазаны. Уся улеплена гразёю. Аздамічы. Усе улёплено у гліну. Сямігосцічы. УЛЕ'ТКУ прысл. Летам, улетку. У лётку светок у нас. Аздамічы. Зімою — это круча, а у лётку — гроза. Верасніца. Нема зімою снегу, то не будзе улетку дожджу (прыкмета). Цераблічы. Шчо улетку ногою, то зімою губою (прымаўка). Сямігосцічы. УЛГЦЦА зак. метаф. Уступіць. Ек уліліса ў колхоз, то цуркою ешчэ снопу в'язаЛі. Дварэц