УДРУЖЬГЦЬ зак. Дапамагчы, падсобіць. Mo нешчо i ўдружыў соседзям? Дварэц. Пазычыць. Удружы косу, сусед, увечэры оддам. Пагост. УДРЭ'БЕЗ прысл. Ушчэнт, на друзачкі. Упаў да розбіўса горшчок на дробны мак, удрэбез. Луткі. УДУ'БЕЛТ прысл. Удвая, удвайне. Вон жэ не кугііў тые свінья по государсцвенной цэне, вон жэ за іх заплаціў удубелт. Старажоўцы. УДУ'НУЦЬ зак. Дунуць, павеяць. Росшпіліса, хай трохі у душу удуне (за каўнер, у выраз на грудзях). Луткі. УДУ'ХА ж. Удушша, астма. У духа богато була ў кого, да шчэ с ціху мерлі — таке нічоге ліхо було. Аздамічы. УДУТІІЛІВУ прым. Задушлівы, астматычны. Петро удушлівуй змалку. Тураў. Удушлівы дзед, i спіць седзечы, марны дзед. Луткі. УДУ'ШЫСТА ж. Задышка, астма. Аздамічы. УДУШЬГЦЦА зак. Упарыцца, спацець. Удушыласа, уся сорочка мокра. Цераблічы. Сільно ўдушыласа, да вецер холодны буў, i занедужала. Бярэжцы. Ой, удушыўса я, утоміўса моцно. Мачуль. Эдзік удушыўса од плачу. Сямігосдічы. Я удушыласа ў хусцы. Хачэнь. УДУ'ШЭНЫ дзеепрым. Упараны, спацелы. Спаў удушэны. Бярэжцы. Удушэны на вецёр вускочыш—дай охват. Луткі. УДЬГРЫЦЦА зак. Стукнудца, ударыцца. Моцно мой Іван удырыўса голоўкою. В. Малешава. Як ударысса, то чорны сіняк. Альпень. УДЬГРЫЦЬ, рэдка УДА'РЫЦЬ зак. Стукну ць, ударыць. Так ударыў по голове, аж зоры посыпаліса. Хачэнь. Ужэ вон, стары, знае, як удырыць этым молотком по косе. Старажоўцы. Корова удырыла рогом. Уцекай, бо удырыц! Запясочча. Дубец моцней удырыць за стрэпкача. Луткі. Стояў корч, а я не бачыла да удырыла ногу. М. Малешава. Ударыць, трапіць (пра маланку). Кблісь казалі, шчо у ту хату гром не ударыць, дзе буськовэ кубло. Старажоўцы. У комін ударыло, у хату. В. Малешава. Удырыў гром—i хата загорэласа. Там жа. А У д ы р ы ц ь ц е л е г р а м у. Паслаць тэлеграму. Як прыедзе, то удырыць целеграму. Сямігосцічы. УЕДА'ЦЦА незак. Наядацца, пераядаць, есці да адвалу. Трэ есці абу-шчо, не уедацца. В. Малешава. Не
Дадатковыя словы
бўськовэ, косў, удунуць, удуха, удушыста, удўне, хўсцы
0 👁