ТЫЖДНЁУКА ж. Toe ж. Ек шчэ по лье з тыжднёўкуг то не будзе ходзіць аўтобус. Цераблічы. ТЫЖНЁВАТДЬ незак. Знаходзіцца тыдзень у пэўным месцы. Хто ж говорыць, коб ты там тыжнёваў? Луткі. ТЫ'КАЦЦА незак. 1. Імкнуцца. Іван той i не тычэцца сюда. M. Малешава. 2 груб. Звяртацца на «ты». Луткі. ТЫ'КАЦЬ незак. 1. Тыкаць. Прыехаў у госці, a людзі ўжэ мне тычуць: беры его. M. Малешава. Усе тычэ на граду. Там жа. 2. Уторкваць, утыкаць. Клечанье i клён, i орэшнІк, i дубка наломяць, тычом перэд порогом по одрынах. Аздамічы. Копейкі ў шишку тыкаюць. М. Малешава. Сыр тычэм у кору (на гу весну). В. Малешава. 3 груб. Звяртацца на «ты». Луткі. ТЬГКНУЦЬ зак. Ткнуць, сунуць. Вуж не кусае зубамі, а жолом тыкне да усе. Мачуль. Тыкну ў рот яготку, обліжу, обліжу i назад положу (загадка). Ложка (адгадка). М. Малешава. ТЫКО'ЦЬ выкл. Тыц. Я тыкоць на хату, а вон крычыцы свое, свое! М. Малешава. ТЫКУ'Н м. Балотны кулік. Тыкун крычыць: «Тыку, тыку, жонку спеку, дзеці поем, сам уцеку». Алынаны. ТЫЛ м. Сцяна ў хляве насупраць варотаў. Плечова шула ў тылу стояла. Хотамель. ТЬІЛГМКАЦЬ незак. Няўмела іграць, пілікаць. Ему хоць езыком тылімкай, то будзе танцоваць. Хачэнь. ТЫЛО'К м. Зад. Перав'язіста оса як ніточкою, тылок i перэдок у ее. Мачуль. ТЫЛЬЁ н. Тыльная частка нажа. Рыдча. ТЫЛЬМА' ж. Бабка ў каня. Тыльмы коню обрэзае на зіму, коб не намерзалi, коб не буў у лог. Цераблічы. ТЫМ злучн. АТ ы м час ом. Тады, тьш часам. Тым часом прышоў шчотчык. М. Малешава. ТЫ'МБЕР м. Чатырохметровая часаная хваёвая калода. Пагост. ТЫН м. 1. Від агароджы. Хотамель. 2. Дранка. Колочкі под тын б'ём, а по тых колрчках тынкуем. Верасніца. 3. Абкладка калодзежа з плашак. Шчотку запусцілі ў колодзезь, а на ту шчотку тын закідваецца. Крэмна. ТЬГНБРА зб. Тоўстае бярвенне, абчэсанае з чатырох бакоў. Гонялі плыты лесу: кораўкі, тыноры, шпалы, крэж'е. Цераблічы. ТЬГНБРЫНА ж. Тоўстае бервяно, абчэсанае з чаты