роднай вёскі). Хачэнь. Полешукі навек туды на Украіну везуць грыбу! Дварэц. ТУДСУЮ, ТУДЭ'Ю прысл. У тым кірунку, у той бок. Ік дзядзьку я йшоў тудою, а назад — сюдою. Тураў. Правільно здзелаў, шо я послухаў да не поехаў тудою. Кароцічы. Скрозь шоша ў Слепцы пошла тудэю. Пагост. ТУЖЬГЦЬ незак. Тужыць, нудзіцца, гараваць. Ек хто помрэ, то от вона тужыць, красного не ўскладае. Бярэжцы. ТУЖЭТДЬ незак. Тужэць, станавіцца тугім. Жыто тужэе. В. Малешава. ТУ'ЗНУЦЬ зак. Тузануць. Як тузне — кверху подымай (сетку). М. Малешава. Ек тузне рыба того моту ля, то трэ цегці. Верасніца. ТУК м. Дух. Од старого й тук неважны йдзе. Пагост. ТУЛГЦЦА незак. Туліцца. Туліцца, коб не кольнула корова рогом. Хачэнь. Нада було туліцца к кожному. Старажоўцы. ТУЛГЦЬ незак. Утойваць, скрываць. Так ужэ тулю, шчоб своім дзецям оставіць молоко. Дварэц. ТУ'ЛОБ, ТУ'ЛУБ, Т07ІУБ м. 1. Тулава. Ту лоб тут, а душа дома (з казкі). М. Малешава. 3 войны прышоў — остаўса одзін ту лоб (без рукі i нагі). Старажоўцы. Тулуб, толуб. Запясочча, Альшаны. 2. Вялікі доўгі кажух. То той сторож буў у тулобе да ўпаў, да накріўса, то вон его пом'яў дай пошоў далей (пра мядзведзя). Бярэжцы. Тулуб. Альшаны. Толуб. Запясочча. 3. Аснова лапця. Вуплеў тулоба, а трэ шчэ подплесці подо дном. Аздамічы. 4. Аснова жака (венцера). Жачок с крыламі, с тулубом. Цераблічы. Памянш. т у л у б 6 к. Пошыў собе маленького тулубка. Луткі. ТУЛЮ-ТУ'ЛЮ выкл. Выгук, якім перадаецца ігра на дудцы. На болоці росла бы просінка, зрэжэ ее, грае ў дудку тулю-тулю. Цераблічы. ТУЛЯ'ЦЦА незак. Туляцца. Як прыдзе леснік, то тые, хто без квітка, ховаюцца да туляюцца! Цераблічы. От усего туляецца, хаваецца, не хочэ робіць. Аздамічы. Туляецца, ек той собака, без роботы. Луткі. ТУМА'ЖЫЦЦА незак. Хмарыцца. Небо тумажыцца. Верас.ніца. На дворэ тумажыцца, пойдзе дождж. Старажоўцы. ТУМА'К м. Цёмны, неадукаваны чалавек (?). Тумак ты, шчо ты гакаеш! Сямурадцы. и
Дадатковыя словы
помяў, тузнуць, тўжыць, тўлуб
2 👁