Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СТОРЧСУВУ прым. Вертыкальны. То сторчовуе корni, шо ідуць у землю прамо. В. Малешава. CTOC м. Груд, капец. Картоплі ў стдсы i закопваем. Запясочча. СТОСОВА'ЦЦА незак. Адносіцца. Рэшэтнікі стосуюцца к грыбом. Сямігосцічы. СТОУБА'ЛІЦЬ ■.незак. Настойліва i шматразова даводзіць. I от вона мне стоўбаліць: скоро будзе конец света! Верасніца. СТОУБУ'Н м. 1. Высокая гаспадарчая пасудзіна (з металу, гліны). Сямігосцічы. 2. Цыбур (у морквы, капусты i інш.). Аздамічы. СТОУБУНОВА'ТЫ прым. Падобны на стаўбун. Стоўбуноватые шапкі дзедьг носілі зімою. Луткі. СТОУП, СТОУБ м. 1. Слуп. Ек сталі укола даваць, то вона i стоўпа попёрла, та корова. В. Малешава. Такі огонь, уродзі стоўп, бегаў вусокі (пра шаравую маланку). Пагост. Комары стоўпамі лецяць! Рубель. 2. Стаячы комін на тары. Лежак i стоўп у коміні на горэ. Луткі. 3. Слуп пад столь каля печы, на які мацаваўся перэсду. Луткі. 4. Цыбур (у морквы, капусты i інш.). Хотамель. 5. Укладка дошак. Талмачава. 6. Стос (грошай). Луткі. 7. Шыя. Запясочча. 8. Слупападобны смерч. Луткі. 9. Выцягнутая ўверх чырвань каля сонца. Стоўп стоіць — на вёцёр (прыкмета). Запясочча.А У с т о ў п а. Дзіцячая гульня. Цераблічы. П о й ц і у с т о ў п. Даць семянную сцябліну (пра цыбулю, моркву, капусту i г. д.). Рэдзька у стоўп пошла. Цераблічы. Памянш. с т 6 ў ni к. На прыпечку — это стоўпік. Сямігосцічы. СТОУПА'К м. Слупок. Луткі. СТОУПЕ'ЛЬ м. Нешта слупападобнае. Нейкі стоўпель, а не стог, нема опукі у ём. Запясочча. СТОУПЕ'Ц м. 1. Слупок, аб які трапалі лён. Поўз стоўпец бабу стояць i трэплюць. Луткі. 2. Падпорка пад комінам на прыпечку. Запясочча. Памянш. с т 6 ў п ч ы к. Луткі. СТОУПГЛО н. абразл. Няўклюда. Запясочча. СТОУПО'М прысл. Прама ўверх. Гайсцёр, то той знізу стоўпом угору поднімаецца. Рубель. Ек пеўнё спеваюць, то будзе отліга, а ек дым стоўпом, то будзе мороз. Хачэнь. СТОУПУНЕ'ЦЬ зак. Аслупянець. Убачыла воўки, стоўпунела. Хачэнь