Тураўскі слоўнік (1987). Том 5. С-Я. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

СТОУПЧА'К м. Слупок. Догніў стоўпчак, да плот noваліўса. Пагост. СТОЧЬГЦЬ зак. Патачыць. Точка сточыла помідоры, поба, a картоплі нішчо. Дварэц. СТОЧЬІ'ЦЦА зак. Стачыцца. Сточыўса нож на нішчд! Пагост. СТОШЧА'ЦЬ зак. Схуднець. Ужэ воны стошчалі, стоялі суток п'яць голодные. Старажоўцы. СТО'Я дзеепрысл. Стоячы. Ты нагледай, як вон — стоя. Запясочча. У печэ стоя, картоплі посохлі. M. Maлешава. СТОЯ'К м. Стаячы комін на тары. В. Малешава. СТОЯ'Н м. 1. Toe ж. То ў коміні стоян, а то — лежак. Сямігосцічы. 2. Стойка (для дзіцяці). Стоян — то стояць, а ходун — то ходзщь дзіцяці, Хачэнь. 3. Падпорка пад комінам на прыпечку. Алынаны. 4. Стаячая лямпа. Хотамель. 5. Збожжавая расліна з пустым коласам. Жыто уніз не спусціцца, то кажуць стояны, плохе жыто. Луткі. Посядзьце, бо у нашом жыці стояны поростуць (жартоўная прымаўка пры запрашэнні сесці). Хачэнь. 6. Стаяк для калыскі на полі. Запясочча. Д С т о я к ом с т оя ць. Стаяць нерухома. Стояном стоялі коло тое лаўкі поўдня, піва дожьідалі. Пагост. СТОЯ'НКА ж. 1. Стойка для дзіцяці. Дзіця стоіць у столицы, як шчэ не ходзщь. Цераблічы. 2. Стаячае матавіла. Хотамель. С.ТОЯ'ЦЬ незак. 1. Стаяць. Дурны я стояць, шоб вон мене поймаў! Луткі. Годы ж не стояць, а пройдуць. Бярэжцы. 2. Знаходзіцца. Село з людзьмі стоіць i цепер. В. Малешава. Стояў два дне, а трэйцего дня ужэ перэд вечэром нашлі. Бярэжцы. 3. Захоўвацца без змен. По болотах i по ржах вода сто'щь, Запясочча. Стоіць под год i два, ек покладзены учоро. Кароцічы. Ідзі, ек стоіш. Пагост. СТОЯЧКА7 прысл. Стаяком. Іншы плуве стоячка, так, як ідзе. Дварэц. СТОЯ'ЧЫ прым. Стаячы. Стояча вода мо лечэбна? Чэрнічы. СТРА'ВА ж. Страва. Колісь, то перву страву ставілі. на веселы, другую, трэцюю, а цепер, то усе одразу. Дварэц. Усяку страву, ека е, загадваюць на дзеды, шоб я несла у Прыпець, дзе вон утопіўса. Хачэнь