Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

 ◀  / 361  ▶ 
Прыедзе ці там прыдзе да ўжэ зыходзіцца ёго род по молоду ехаць, боярые. Спеваюць: Ой там, на горэ, на новом дворэ, Там рано засвечэно. Ой, там радзіцца, нараджаецца... Іванко ў дорогу побіраецца. Вон радзіцца, нараджаецца, У бацюхна путаецца: — Ці мне ў парочку, Ці дного коня вороного, Шоб завезці мене, молодого, Ой, до мое Галочкі на розмову? От таку шчэ: Да не куй, хлопчынку, золотого ножа, Да подкуй вороного коня, Бо тобе прыехаць к цесцю ў госці Да лугамі, борамі, Каменнымі мостамі, Да луг будзе шумеці, А камень звінеці, Да золотая зоруя (зороя) Да будзе брашчэці. Ек зачуюць людзі, То нам слава будзе, Ек зачуюць лепшой, То нам будзе слаўней жэ. Подводы под'едуць. На іх сена ці солому кінуць багато, вушэй за драбцы. На первой попонку просцелюць. Молоды з хаты вуходзіць. У руцэ госцінец молодой у платочок заўязаны: конхветы, коржыкі, шчэ ека прысмака. Колісь рубашка (сорочка) навупуск, доўга, поесом переўязвалі. Бувало, шо рубашка i ў штаны ўвобрана. Штаны ў чоботы ўвобраные. Чоботы хромовуе. На заборочках да з подковочкамі. Бувало, ў одных чобоцях п'яць пар повеньчаецца. I ў яловуе чоботы обуваліса, дзёгцём мазалі. Ек беднота, то i ў лапцях. Новух, а як жэ. Маршалок коровая несе, нараджаного, свечкі на палочках. Тры пірогі ў корзіні ці вереньцы несуць. I гарэлку. Свецёлка хлеб з свечкамі. Спеваюць: Едзь, едзь, Іванко, да не вечорыса, Под каліною не становіса, Бо ўжэ твою Галоньку Дружкі обселі, свахны обпелі. По ліцу слёзінка, По плечу хусцінка, От слёз мокрэнька. Нехай сядуць, опеваюць, Як самі знаюць. Я свою Галоньку Між імі познаю. I ету, на возы посядуць да спеваюць: Ануце, побірайцеса, бо ўжэ свет, Поедом у королёўшчыну на отвед
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

зброя, збруя, подедуць, пяць
2 👁
 ◀  / 361  ▶