Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ПШОНЯ'НЫ прым. Прасяны. Звары кулеш пшоняны (пра суп з прасяных круп). Хотамель. ПШЭ-ПШЭ-ПШЭ, ПШЭИ-ПШЭИ-ПШЭИ выкл. Выгукі, якімі падзываюць карову. Запясочча. ПШЭ'ЙКА ж. экспр. Карова. Ксё-ксё, пшэйка, не бойс, ходзі! Цераблічы. Пшэйка зовом, бо подзываём пшэйка-пшэйка-пшэйка. То вона йдзе к голосу, прывукла ŭ йдзе. M. Малешава. Памянш. п ш э е ч к а-п шэ е ч к а. M. Малешава. ПШЭНГЦА ж. Пшаніца. Мошка бувае покуль пшэніца высыпае, а после гіне (прыкмета). Любавічы. А Я p а п шэ н і ц а. Пшаніца вясенняга пасеву. Хотамель. Озіма п ш э н і ц а. Пшаніца асенняга пасеву. Мачуль. Сп а ц ь, як п ш э н і ц у пр о д а ў. Знаходзіцца ў стане моцнага сну. Старажоўцы. ПШЭНІ'ЧНІШЧЭ, ПШЭНІ'ЧНЫШЧА, ПШЭНІ'ШНІШЧА, ПШЭНГШЫШЧЭ н. Поле, дзе расла пшаніца. На пшанічнішчы лён добрэ росце. Верасніца. Пшэнічнышча. Аздамічы. Пшэнішнішча. Верасніца. Пшэнішышчэ. Мачуль. ПШЭНІ'ЧНЫ, ПШЭНГЧНІ, ПШЭНГШНЫ прым. Пшанічны. ГІшэнішна мекіна коровам хороша. Луткі. Пшэнічні. Цераблічы. ПЯ'ДЗЯ, П'ЯДЗЬ ж. Пядзя (старая мера даўжыні). Сало на п ядзь. Запясочча. П'ядзя. Алынаны. ПЯ'ЛО н. 1. Трыножка (для калыскі на полі). Аздамічы. Трэба п'яла несці на поле, да воду, да колыбель. М. Малешава. 2. Распорка. Гэто п'яло, на ём роспінаюць шкуру. Верасніца. А П я л і ць пяля. Вытарашчваць вочы. Дзе сварка, бойка, то й вона там, пяліць свое пяля. Пагост. Жонаты, а на дзевок свое пяля пяліць. Там жа. ПЯ'ЛЦЫ мн. Пяльцы. Ек дзеўка водзікі водзіць, то ў ее e i п'ялцы. Луткі. ПЯНЕ'ЗНЫ прым. экспр. Вельмі п'яны. Ідзе пяны, п'янезны! Пагост. ПЯ'НГЦА м. i ж. П'яніца. А п'яніца ека, то пуе i нічого не мае. Старажоўцы. Як жонка п яніца, то розвальніца (прымаўка). Там жа. ПЯ'НЬГ прым. П'яны. Пуяных розумных мало. Сямігосцічы. Узеліса коло Лексы Маркоуны, ек пуяны коло плоту. Старажоўцы. П'ЯНКУШЧЫ прым. Вельмі п'яны. Прыехаў nyянюшлы дзед i повёўса ўкосікі. Цераблічы