ПУХОВА'ТЫ прым. Пульхнаваты. Грыбоў цвет весной росце. Такіе пуховатые. Мачуль. ПУЦ м. Калун, вялікая i цяжкая сякера. Пуц — цежола сокера, можэ ŭ тупая, шчоб дзерэво росколоць, а цепэр кажуць колун. Бярэжцы. ПУЦЬ м. Пуцявіна, пуціна, жыццёвы шлях. Пойду у пуць, две еорэлку пюць (прымаўка). Запясочча. Шпаелле а хай вам будзе пуць! Там жа. ПУЧ'Е н. зб. Пукі. Вяжуць лозу у пуч'е да запруджваюць. Пагост. ПУ'ЧКА ж. 1. Падушачка (на пальцы). Зімою пошла праць шмацье да померзлi пучкі от воды. Цераблічы. Отморозіў пучку на пальцы. Кароцічы. Порося з пучку. Запясочча. 2 Шчопаць. Дай пучку солі! Альпень. ПУЧКОВА'ЦЬ незак. Укладваць пучкі саломы на лершы рад страхі. Дварэц. ПУША'К м. Катах рагозу. Запясочча. ПУТІІАЛО н. Рагоз. Пушало з чэрэту выдзеляецца. Альпень. ПУ'ИГЕ н. зб. Пер'е. Воробей трохі екоео пуш'я наносіць i жыве. Хачэнь. ПУ'ШКА ж. 1. Падушачка (на пальцах). Бало, пушкі пооблазяць прадучы. М. Малешава. 2. Пушка, каробка. Коліся казалі купіў пушку сернік, а зара — коробку спічок. Луткі. Пустою пушкою ў скакалку не погуляеш, подскаквае да коціцца, тре сырое земле набрацъ у ее. Пагост. 3. Шчопаць. У пушку возьмі солі! Сямігосцічы. ПУ'ШКАЦЬ незак. 1. Пыхцець. От такіе удушлівые людзі ледзь пушкаюць. Хачэнь. 2. Пыхкаць. Подходзіць хлеб да пушкае. Дварэц. Дрова сырые, пушкаюць. Луткі. ПУўКНУЦЬ зак. Шыкнуць. Як ступіш на капшука, вон як пушкне! Мачуль. ПУ'ШКОРЫЦЦА незак. Шамацець. Чого ты пушкорысса ў своіх бумагах. Старажоўцы. ПУШКОЦЕ'ЦЬ незак. Пыхцець. Хачэнь. П У ўНЫ прым. Пульхны, мяккі. Пушны пірог, одные ноздры. М. Малешава. ПУШО'К м. 1. Бусельнік (лугавая расліна). Аздамічы. 2. Падвей многакаласковы (балотная расліна). Аздамічы. ПУ'ШЧА ж. 1. Пушча, вялікі лес. У нас жэ пушча така, шчо краю не мае. Велямічы. 2. Гушчар. Пушча — то такі лес, ні выбрэдзеш, ні вылезеш, там i вол не пробажыць. Мачуль. Д Х ай на пуш чу й д з ё. Засцера
Дадатковыя словы
пере, пу^кнуць, пуиге, пуче, пучка, пучковаць, пушак, пушкаць, пушкорыцца, пушкоцець, пушок, пушя
1 👁