Тураўскі слоўнік (1985). Том 4. П-Р. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ПОУЗБО'Ч прысл. Каля, уздоўж. Ехалі поўзбоч Прыпяці. Аздамічы. ПОУЗВЕФХ прысл. Па-над, блізка пад верхам. Поўзверх камень лецеў. Аздамічы. ПОУЗЕКО'М прысл. Паўзком, паўзучы. У розору упаў i поўзеком поўзе. Луткі. Одсюль хоць пбузіком, да доберэсса. Знаменка. ПОУЗЦК незак. 1. Паўзці. Поўзла так, коб не бачылі хю. Дварэц. Чэрвяк поўзе. Бярэжцы. 2. Слацца, рассцілацца. Отлджнік поўзе по земле. M. Малешава. ПОУКЛАДА'ЦЦА зак, Паўкладвацца, паўложвацца. На бёрэзе поўкладаюцца курортнікі, бы той товар на стойле. В. Малешава. ПОУКЛІБЛЯТДЬ зак. Утлумачыць. Поўкліблялі ім, шо не можно так сказаць. М. Малешава. ПОУЛА'ДЖВАЦЦА зак. Стаміцца, знясіліцца. От ўжэ воны там поўладжваюцца! Сямігосцічы. ПОУЛА'ДЖВАЦЬ зак. Папсаваць. Нехай вона проваліцца, гэта гума, вона ногі поўладжвала кожному. Сямігосцічы. ПОУЛЕЦЕ'ЦЬ зак. Паналяцець, уляцець. Поўлецелі мухі ў хату. Хачэнь. ПОУМА/ТВАЦЬ зак. Укруціць, заматаць. Онучкамі поўмитваём ножкі дзіцяці колісь. Хачэнь. ПО'УНО прысл. Поўна, многа. Яблук було поўно позолётось, корову корміла. Дварэц. А то от тры пары хромовых чобоцеў у мене, да этых розіновых, да ўсякіх поўно! Сямурадцы. Поўна хата людзей — ні вокон, ні дзверэй (загадка). Гарбузи i гарбузікі (адгадка). Там жа. Памянш. п о ў н ю с е н ь к о. Бодня поўнюсенька солі була. Луткі. ПОУНОВГДЫ прым. Круглатвары. Такі красівьі, вон поўновіды» круглы. Дварэц. ПО'УНОЧ ж. 1. Поўнач, сярэдзіна ночы, 12 гадзін ночы. Дзе волочыўса, шо ўво поўноч прышоў? М. Малешава. Кажуцъ, ек у поўноч галінка упадзе з дзерэва да перэступіш, то заблудзіш. Там жа. 2. Напрамак свету, супрацьлеглы поўдню. У лесе на поўноч трэ йці, ек здаецца сонцэ не ў том боцэ. Цераблічы. ПОУНО'ШНІК м. Міфічная істота, якая турбуе ці палохае позна ноччу. Бярэжцы. ПО'УНЫ прым. Поўны, напоўнены. Гледжу, повен двор гусей! Дварэц. Вужоў поўны лес, аж шыкаюць. ЛутКІ. Веселье будзе, то збірай, жонко, молока поўны цэбер