потушыць торф. Аздамічы. Вукінь (тут — адключы) целевізора i потушы огонь, ложымоса спаць. Цераблічы. ПОТЬГКАЦЦА зак. Звярнуцца да старэйшага на «ты»; нагрубіянідь. Потыкаўса з бацьком. Луткі. ПОТЫКАЦЬ зак. Паўтыкаць. Потычуць палкі, да поме рае брыгадзёр крынджоламі, дай полім лён. Луткі. ПОТЫКА'ЦЬ незак. 1. Тыцкаць, соваць. Навучыў бацько дулі дазаць да кожному потыкае. Сямігосцічы. 2. Дапякаць, дакараць. Шо вы потыкаеце гету бабу, вона нічого не віновата. M. Малешава. ПОТЬГЛІЦА ж. Патыліца. Воз упаў, дак вон стоіць i потыліцу чухае. Аздамічы. Моя потыліца усім хіліцца (прымаўка). Луткі. ПОТЫХА'ЦЬ незак. Пацягваць, павяваць. Ото ж, троху да потыхае вёцёр. Хачэнь. ПО'ТЫЧ ж. Тычкі. Альшаны. ПОТЬГЧ'Е н. зб. Toe ж. Рубаюць потыч'е метроў по чэтыры. Дварэд. ПОУВЕ'КА м. Паўвека, палавіна жыддя. Чолоеек ўроджаецца калека, то до смерці калека, а той, шо ўдырыцца, то с поўвека калека. Хачэнь. ПОУВЕРСТА'ЦЬ ж. Невялікі прымітыўны ткацкі станок. Верасніда. ПОУГО'ДА м. Паўгода. Вот воны прожылі ўжэ подходзяшчэе ўрэм'ег мо поўгода, мо год так. Кародічы. ПОУДЗЕ'НЬ, ПОУДЗЕ'Н, ПОУДЗЕН м. 1. Поудзень, напрамак свету, супрадьлеглы поўначы. Вона ў лесі знае, дзе поудзень, поўноч, сход i заход. Запясочча. 2. Сярэдзіна дня, абед. Товар на поўдзён прыгналі. В. Малешава. До поўдня на роботу пошла, а после поўдня ў ягоды пойду. Старажоўцьі. А то е, шо ў поўдзень пужае. Вускочыло, такая пара коней сгвых, хорошых, погуляло, да под долакі. I не зналі, дзе дзелосо. Луткі. Паводле павер'я, пасярод дня бывае шкодная, неспрыяльная пара, калі ў полі з'яўляюцца здані ў выглядзе пары коней i палохаюдь людзей. ПОУЗ прыназ. Паўз. Поўз берэлоз плувеш на озеры i кожушкі ловіш. M. Малешава. На Берэснікі трэбо йці поўз Яцёль. Мачуль. Кожушкі ў нерэст одзін поўз одного труцца. Запясочча. ГКУУЗАЦЬ незак. Поўзадь. Муха поўзае да боса ў страву лезе. Луткі. Mi муем ягоды, шо там i вужы i жабі поўзаюць. В. Малешава
Дадатковыя словы
дблакі, зяўляюцца, крынджбламі, паверя, потыхаць, потыче, потьгче, поувека, поуверстаць, поугода, ўрэмег
5 👁