Тураўскі слоўнік (1984). Том 3. Л-О. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ЛКУЛІ выкл. Люлі. Люлі, люлі, засні спаць. Маці одна, a бацькбу — пяць (жарт-калыханка). Аздамічы. Л КУЛЬКА ж. Люлька для курэння. Напіхаў люльку i пак-пак! Запясочча. Люльку робілі з берэлозіны. Сямігосцічы. Oŭ, крэпкі табак c тое люлькі! Луткі. Д У л ю л ьку н e м a, Пра мізэрную колькасць. Дзе тое солрму возьмеш, i ў люльку нема! Дварэц. ЛКУЛЮ выкл. Спаць (y размове з дзецьмі). Поседзі ў песочку да пойдом люлю. Луткі. ЛКУЛЯ ж. Калыска, люлька (у размове з дзецьмі). Ходзі положу, Одамко, ў люлю! Сямігосцічы. ЛКУСТРО, КУСТРО н. Люстэрка. Не позірай у люстро, бо вонр дражніць. Старажоўцы. А вона ніного не робіць, только перэд юстром круціцца. Кароцічы. ЛКУТЫ прым. 1. Люты, вельмі моцны (пра мароз). Верасніца. 2. Другі месяц каляндарнага года. / прыдзе люты да попутае, ці добро обуты (прыказка). Верасніца. ЛЮ'ШКА ж. Пячная засаўка або юшка. Закрый люшкі, шоб цеплей у хаці було! M. Малешава. Купіў у грубу люшку з вухрм. Хотамель. ЛКУШНЯ ж. Упора ад восі да драбін у возе. Сямігосцічы. ЛЯ'ДО н. 1. Мышыны гарошак. Сеялі оўёс рано, коб лядо набрыняло да од інею полдпалосо, дай чысты оўёс. Дварэц. Лядо—ўязёль у жыце. Луткі. Уязель дрдоненькі, а лядо — струкі велікіе. Лядо ек прыўе, то не оторваць жыто. Сямурадцы. 2. Набіліцы. Вешаюць лядо да ў лядо ўложаюць бердо. Запясочча. 3. Пад'ёмнае прыстасаванне. Альшаны. ЛЯК м. Сок квашанай капусты. Сок з квашэной капусты, то ў нас ляк кажуць. Луткі. Ляк у капусці, a ў огурцах— росол. Запясочча. Расол ад селядцоў. Селедрк у ляку лежыць. Альпень. ЛЯКА'ЦЦА незак. Палохацца. Усе лякаецца i лякаецца, усе пуд ему. Запясочча. ЛЯКО'БА ж. Лячэнне. Захворала ў нас кобула. Позвалі му хвельчара да от ёгд лякобы кобула не поправіласа. M. Малешава. ЛЯ7ЛЕЧКА ж. 1. Зрэнка ў воку. E лялечкі чыстые,.то воны граюць. Ежэлі не іграюць, то воны тумные, нечыстые. Старажруцы. 2. Сіняя страказа. Запясочча. ЛЯ'ЛЪКА ж. 1. Лялька. Дзеці граюць у лялькі. Цераблічы. Донь-ек лялька! Там жа. 2 перан. Істота або