аошыцы ўжэ которы год notuoij? М. Малешава. 2 перан. Поўная мажная жанчына. Такая лошыца крпу на вілкі возьме да церэз стог перэкіне. М. Малешава. Памяти. л о шыц к а. Кобула ожэрэбіла лошыцку. Запясочча. У нас летовала лошыцка, така лоўка, гладка! Хачэнь. ЛУБ м. Луб, кара ліпы, вяза, бярозы. Коробку з луба бортнік робіў. Хотамель. Здзеры луба з берозы. Хотамель. ЛУБ'Е н. зб. Старызна, старычына. Чого ву ко мне прысталі, старэе луб'е? Старажоўцы. ЛУБО'К м. Абечак. Лубок у сіто зробі з драні хвоевое! Луткі. ЛУБЯНКА ж. 1. Абечак. Луб'янку на рэшэто дзед зробіў з ліпового луба. Аздамічы. 2. Прыстасаванне для зімняй лоўлі ўюноў. Луб'янка — болубка з рэшэта, ставілі на рыбу. Любавічы. ЛУГ м. 1. Луг, нізкае месца, сенажаць (звычайна ў лесе). У ёго болыи грудка, а ў мене болыи лугу. В. Малешава. Конём не ўедзеш у луг, мокро нешчотне, корэнъе. У нашом бору лугоў немашэка. Луткі. Берэзнік у лузі, омела росце, дубу, грабу ростуць. Запясочча. 2. Пераважна заліўная сенажаць. Луг — то сеножаць рдуна, хорошаf ні груд, ні болото. Мачуль. Половіну ж луга зламыі, му свого коровая нарадзШ (з песні). Бярэжцы. 3. Луг, шчолак. Ек золіла плацье ў жлукці, то нацекло поўны цэбер лугу, а тым лугом шчэ й подлогу помула. М. Мелашава. Луг муць шмацьё зробіла. Цераблічы. Вулі луг із жлукта! Верасніца. Памянш. лу жо к. Верасніца. ЛУГНУ'ЦЬ зак. Выпіць залпам. Лугнуў кружку воды i пойшоў. В. Малешава. ЛУГОВА'ЦЬ незак. Выбельваць лугам. Лугуюцъ попелом пражу. Аздамічы, ЛУГОВУ' прым. Лугавы, сенажатны. У нас е луговая трава: мурдг, под му рож, осока, плешняк. Старажоўцы. У мене луговая мята росце, ее козе даю. Старажоўцы. ЛУЖА'ВІНА ж. Лугавіна, невялікая палоска лугу. Вукосіў лужавіну, дай будзе копа сена. М. Малешава. Церэз лужок лужавіна була. Верасніца. ЛУЖКА'ВША ж. Нізіна ў лесе. Вон тою лужкавіною буў дубнік. Сямурадцы.; ЛУ'ЗАНІК м. Лузан (арэх, які сам вылушчыўся). Лузанікі самі вулезаюць з шыпакоў. Пагост. ЛУ'ЗАНЫ прым. Лушчаны, вылузаны. От нашла лузаных орэхоў под кустом! Старажоўцы