У нас лісічанкі называюць тые красненькіе ягоды. Альшаны. ЛІСГЦКІ, ЛІСГЧКІ мн. 1. Грыбы лісічкі. Збірала чэрніцы, дай лісічкі ўкінула ў шаньку. Верасніца. 2. Чырвоныя парэчкі. Лісічкі — красная смуродзіна c каменьчыкамі. Сямігосцічы. ЛІСНІ'ЦЬ незак. Блішчаць, адсвечваць. От вукорміў коня, аж лісніць, весь у яблуках. M. Малешава. ЛІ'СОВУ прым. Лісіны. Собака найшоў лісову нору. M. Малешава. ЛГСО'ШЧЫ мн. Ліслівасць, угодлівасць, падлізванне. Другі лісошчамі, хітрошчамі, а потом цебе обсмещъ. Луткі. ЛІСТ м. 1. Ліст (y раслін). Хамут лістоў вісіць на сцене. Чэрнічы. 2 зб. Лісце. Багато лісту назбіраў, коб шуру накрыць было чым. Сямігосцічы. На лісту дубовом хлеб печэм. Хотамель. Нема ні ветру, ні шчо, a ліст дрыжыцъ, то будзе дождж (прыкмета). M. Малешава. Памяти. л i с т 6 к, л \ с ц i к. Ек подаецца к осені, то кажуць: прыдзе Петрок — отшчыкне лісток, прыдзе Лья, то отпадзе два. Старажоўцы. Чэрэт — шчо лісцікі на ём о такіе о. Бярэжцы. ЛІСТОНО'СЕЦ м. Пісьманосец. Лістоносец пошту нос'щь, а мне весточкі нема. Запясочча. ЛІСТОНО'СКА ж. Шсьманоска. Лістоноска жонцы лісты оддала. Сямурадцы. ЛІСУ'Н м. Ліслівец, падлізнік. Лісун — колі хто кому подорэшэ. Аздамічы. ЛІСЦГНА ж. 1. Адзін ліст. Бабоўнік росце так, шчо тры лісціны ў его e. Луткі. Под лісціною седзіць жук, не бачнд. Запясочча. Я забыла укінуць лісціну лаўровую ў картоплі. Хачэнь. 2. Тонкія жэрдачкі, якімі засцілалі под пад стогам збожжа. Альшаны. Памянш. л i c ц i нк а. Запясочча. ЛІСЦІ'ЦЦА незак. Падлізвацца, лашчыцца. Кот ліс ціцца до цебе, а ты лісцісса до мене. Хотамель. ЛІ'СЦЬЕ н. зб. Лісце. Об'ела гусень лісцье. Луткі. / лістье мокрэ од меду. Велямічы. Памянш. л \ с ц е й к о. У тонконога дробненьке лісцейко. Хачэнь. ЛЕСЫ прым. АЛ i с ь i хлеб. Зайчыкаў хлеб, падарожны гасцінец. Лісьі хлеб, бо лісіцка дала. Аздамічы. ЛІТОВА'ЦЬ незак. Ныць, модна балець. От у мене літуе у році зуб! Запясочча, 3. Зак