за столоў вуходзяць, до печэ йдуць. Маці хросна коровая з печэ вуйме. Да кладзе на вёко з дзежкі, шо цесто росчыняла. То ўжэ така песня: Жаловаўса коровай свёчы: — Ой, буў жэ я ў пёчы, Засмаліў плечы. Ой, коб жэ сыр да масло, То б усе ётэ згисло. Да мажудь короўячым маслом, шоб блішчэў. Старша коровайніца берэ веко з короваём да по хацІ ўкружкі несе — у одзін бок, у другі бок. Коровайніцы за короваем ідуць. Да за веко одноёю рукою дзёржацца. Спеваюць: Коровай кубком, кубком, Под зелёненькім дубком Да ў чысценьком полі Да на вороненьком конІ. Ставяць коровая на столе коло вугла, дзе вобраз. Шышэчкі ў печ прослі коровая саджалі, баранкі. Воны хутко пекліса. Шышкі i ўпарану пеклі, ячные, з кар.топлёў, абу-екіе тые шышкі, шо іх есці не можна. То на коровае ў рэшэто іх, вусып'юць за порог у сенях да дзеці хапаюць. Да ўжэ радзяць коровая, сад роб'яць. Розкі нарадзяць лентам!, бумагою крашэною. ШышэчкІ з бумагі крашэное воўязваюць, до розок ніткамі прыўязваюць. Да застрыкаюць тры розкі по боках у коровай. Лентою красною обоўяжуць іх разом. Которые, то дну розку ў цэнтры, то ета з тройма ралцамі, а дзве по боках, то етые з двойма. I лентою одноёю обоўязвалі. А як жэ! Баранкі на красну горшнку да кругом коровая обоўяжуць. I спеваюць: Короваю, наш раю, Коло цебе хороша граю — Да з дудкамі i з скрыпкамі, Да з молодымі молодкамі. Молода не радзіла. Коло пола стояла ці седзела там... I зелле чэплялі — еке е. Зімою i барвенок, бувало. I ўсе-ўсяке. I веткі. Спевалі ж: Му свого коровая радзілі, У луг по каліну сходзілі, Половіну луга сходзілі (обломілі), Покуль свого коровая нарадзілі. Таке було, шо ёлочку ўвоткнуць, з ёлкі обломяць. Свечку станоўлялі ў цэнтры. I ее радзілі. От нарадзяць да спеваюць: — Короваеньку нараджоны, Да хто ж цёбе нарадзіў? — НарадзІла мене маці (Іванова там, Романова) Ручкамі да беленькімі 3 перснямі золоценькімі
Дадатковыя словы
ворбненьком, вусыпюць, вўсып'юць, згйсло, рбзок, робяць
0 👁