лоў руку! Сямурадцы. Лапнуў рукою за ту мёсціну. Стара жоўды. ЛАПСУЦЬКО н. 1. Вахлак. То некі п'яніца, некі лапоцько той, шчо багато разоў жэніцца. Цераблічы. 2. Хлам, старызна. Той станок, шчо зносіўса, то лапоцько. Цераблічы. ЛАПУ'ЗЩЬ незак. Ілгаць, хлусіць. Не лапузъ, хваціць ты лапузіў! Цераблічы.' Ведомо лапузіць, слухаць аж брыдко. М. Малешава. ЛАПУ'КАЦЬ незак. Шлэпаць нагамі пры хадзьбе. Мой певень лапукае, ек Пеця. Дварэц. ЛАПУ'Н м. Нягоднік, валацуга. Лапун побіў чугун, розліў воду, принёс беду (прыгаворка). М. Малешава. Павел, л а п у н і ш ч э. Той лапунішчэ дзенно у хаці свішчэ, над людзьмі смеецца да з жонкою б'ецца. М. Малешава. ЛАПУ'ТА м. Нядбайла, няўклюда. Така ўжэ лапута чоловек, шчо свет не бачыў! Дварэц. ЛАПЦЁВА'ТЫ прим. Лапцяваты, пазбаўлены прывабнасці. Від такі лапцёваты. Бярэжцы. ЛАПШУ'Н м. Нязгрэба, недарэка. Аздамічы. ЛА'СІЦА ж. Ласіца, ласка. Mo з поўчаси бусько хапаў ласіцу i ўхопіў. Альпень. Спіна рыжа, a чэрэво беленьке ў ласіцы. Цераблічы. Ласіца беленька, ек снег, вона велъмо шустра. Сямігосцічы. ЛА'СЩЦА незак. Хацець завалодаць. Вон на тую дзеўку даўно ласіцца. Верасніца. Ек толькі с хаты, так кот ласіцца на сало. М. Малешава. Кто ласіцца на муш, коб ухопіць. Старажоўцы. ЛА'СЩЫ мн., ЛА'СЩА ж. Узор на шыбах ад марозу. Лас'щы на вокнах, мороз велікі. Альшаны. О, кажэ, ужэ i ласіца лезе ў вокно, мороз. Старажоўцы. ЛА'СКА ж. 1. Ласка, пяшчота. Мо не ў ласцы була з ім? Альпень. Як ласкі нема, то й жыткі нема. Старажоўцы. Як земле ласка, то будзё i хлеб i паска (прыказка). Там жа. 2. Ласіца. Кароцічы. ЛАСКА'ЦЦА незак. Лашчыцца. Годзі, Жучко, ласкацца, ведаю, шо ты добры ласун. М. Малешава. ЛАСКА'ЦЬ незак. А. Лашчыць. Я дзеток ласкую, ласкую, то воны до мене i хіляцца. М. Малешава. 2. Лашчыцца. Шо собака тобе ласкае? М. Малешава. ЛАСКОВА'ЦЬ незак. Лащчьщь. Я іх ласкую, ласкую! Запясочча. i q
Дадатковыя словы
бецца, лапузщь, лапукаць, лапшун, ласкаць, ласковаць, ласкўю, ласща, ласщца, ласщы, поўчасй, пяніца
1 👁