Тураўскі слоўнік (1984). Том 3. Л-О. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

ўмее хорошие лапці плёсці, а так, верэнькі. Луткі. У Цераблічах — постолы, a ў Оздамічах — лапці. Аздамічы. 3 верэвок лапець дорого обходзіцца, a ёму копейка цэна. В. Малешава. Не шурай, не бурии, свое лапці забірай! (прымаўка). Там жа. Танцуй, Панцелей, не шкодуй лапцей, учоро булі на базары, лапці нову заказалі (прыпеўка). Хачэнь. Не вучыцца волочыцца, ек Лапці e (прыказка). Старажоўцы. 2 перан. Прасцяк. Хоць вон лапець, абы за ім не плакаць (прымаўка). Запясочча. Павел. л а п ц і шч э. Лапцішча пообуваём, світкі наложим i пошліі В. Малешава. От лапцішчэ, хоць садзіса да едзь! Сямурадцы. ЛАШДО'Х м. Неахайнік, абадранец. Альшаны. ЛАТПК м. Латка, абрэзак, кавалак, пляма. Лапіка нема дзе прышыць. В. Малешава. 3 лапікоў мі дзелаем половікі. В. Малешава. Лапік на картоплех буў, то буракоў посадзіла. Хачэнь. Нехороши ўсход картоплёў — лапікі гуляюць, то потсадзіць бурака трэба, хай росце. М: Малешава. Ек лапікі белые i чорные по ёй, то раба корова. Сямігосцічы. ЛА'ШНА ж. Тое ж. Лапіной 'залапіла мешка, шо мушы проелі. Сямурадцы. Усе поўмокало ў том году, одна лапіна картдплёў осталаса. Верасніца. Памянш. л апі нка. Сямурадцы. ЛА'ПЩЬ незак. Латаць. Вона седзіць да лапіць мешкі. Верасніца. ЛАПІЧА'НКА, ЛАПЧА'НКА ж. Посцілка, вытканая з вузкіх палосак або абрэзкаў тканіны. Лапічинкі ткалі з шмацья усякого. Верасніца. Лапічанкі ў рады колісь ткалі. Сямігосцічы. Лапчанкой одзеніса! Хотамель. ЛА'ПКА ж. Матыка з загнутымі зубамі i з кароткім дзяржаннем. У бабу ўсе e: i мотыка, i цапка, i лапка. Тураў. ЛАПКІ' мн. 1. Гусіная лапка. Там не сено, а одные лапкі горкіе! М. Малешава. 2. Спарыш. Лапкі— воны по дорозі ростуць. Пагост. 3. Расянка. Усе урэм'е на ём роса, на лапках. Хачэнь. 4. Бадзяга, прэснаводная губка, Лапкі ростуць коло берэга, імі націраюцца, іх п'юць. Цераблічы. ЛА'ПЛЕНЫ дзеепрым. Латаны. Не лаплену бабу сем сёл не одзене (прымаўка). Луткі. Лаплены мешок доўго не будзе (прымаўка). Дварэц. ЛА'ПНУЦЬ эак. Хапіць, узяць. Я рукою л ап -у ко