Тураўскі слоўнік (1984). Том 3. Л-О. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

НА'КДДОМ прыСл. Навалам, йе зВажаючы нІ на што. Накідом накінуць лну да тры его. Луткі. Гвалтам, приму сова. Коб хто накідом накідаў, то шофёр не узлу. Хачэнь. Сілком, насуперак жаданню. Шно гэто жонка пакту лас на ёго накідом? Вон жэ ее сам собе вубіриу! Луткі. НАКІ'НУЦЬ зак. Накінуць, накласці зверху. Воны накінуль мешка на сову, коб не драпаласа, i рэшьілі прывезць ў село. В. Малешава. Хустку накінь! Пагост. НАКГПА ж. Навар, закраса. Кідай з чэрвамі грыбу, пакта будзе! (жарт). Старажоўцы. НАКД'ШНА ж. Тое ж. Квасолю за накіпіну кідалі у куцью, квасоля — хороша накіпіна. Цераблічы. НАКІСА'ЦЬ незак. Набракаць, набірацца вільгаці. Граб тане, у ім тоўста кора, вон накісае — i потаў. Пагост. НАКНСНУЦЬ зак. Набракнуць, набрацца вільгаці. ГІакісло ў водзе 6epeenof не подняць. Луткі. У водзе дзерэво не гніё, накісне да гэ стоіць. Мачуль. НАКЛА'Д м. 1. Груз, які кладуць на * барану, каб лепш баранавала. Наклад трэ положыць на борону, шоб не подскаквала. Аздамічы. 2. Накладная дошка, якая насцілаецца паверх дзвюх іншых у столі. Застолічыў дошкамі, а накладамі закончыў. Хотамель. 3. H акл aды мн. Кляпы, барты. Кароцічы. 4. Страта. Старцу село не наклад (прымаўка). Сямігосцічы. НАКЛА'ДАНКІ мн. Зложаныя ў некалькі разоў анучы, якія накладаліся ca знешняга боку нагі, закручваліся анучамі з лапцей i аборамі (каб нага была карачовата, што лічылася прыгожым, скрытным, асабліва ў жанчын). Луткі. НАКЛАДА'ЦЬ незак. 1. Накладваць, класці зверху. Накладилі мох на гору. Хотамель. 2. Надзяваць, абуваць. Накладае на коня хомута. Сямігосцічы. Куды босіком пошла, накладай сандалікі. Хотамель. НАКЛА'ДВАЦЦА незак. Накладвацда, йасцілацца. Подузорнік накладваецца на ложок i звісие вон до долу. Цераблічы. НАКЛАДЗІЧ'Л*. 1. Накладная дошка. У столі дзве дошкі клаліса одна коло другое, а трэйцяя поверху — то накладзіч. М. Малешава. 2. Дадатковы груз, які накладваўся на таўкач у нажной ступе. Кблісня ступа