ЖЭНГХ м. Жаніх, кавалер. В у рос ек бач хлопец, жэніх ужэ. Пагост. АС о л о м ' ены жэ ні х. Стары кавалер. Як не ожэніцца до трыццаці год, то кажуць солом'ены жэнгх. Аздамічы. ЖЭНГЦЦА незак. Жаніцца. На веселье ехала, як хрышчэнік жэніўса. Дварэц. Трэда жэніцца — хаты нема, хоць под барканом cni ж жонкою! Пагост. жэнгць незак. Жаніць. Ці чулі, Тэкля сына жэніць? Луткі.ДЖ э н і ць к 6 м i н а. Адзначаць запальванне лучыны ў свяцільным коміне ў першы раз пасля летняга перапынку. Жэнім коміна з ковенёю. Кароцічы. Коміна этого жэнілі, як сеялі пшэніцу. Хачэнь. Поставіць ковеню ля коміна, вілкі, сыпле зёрнета да жэняць коміна. Луткі. Звычай «жэніць коміна» вядомы толькі з успамінаў. Г'эты звычай меў раней пэўнае сакральнае ці аберагальнае зкачэнне. Жэняць коміна, — обвяжуць хмелем коміна да зёрнета сыплюць, a дзеці збіраюць да едзяць. У хаце прыбіраюць, хозяйка накладзе чысту сподніцу, хустку, шчоб не было зёлья ў пашяё... Дварэц. Як пёрву раз запальвалі посвёт, прасці садзіліс, так жэняць коміна. Зёрнета маці кідала на того коміна. Бо як жэняцца, то молодому тожэ стаўляць зёрнета ў тарылцы. Разоў тры сыпала. Була постанова кдлішняя, шчэ прэцьковёцкая нейкая. M. Малешава. ЖЭНЬ м. Прыстасаванне, пры дапамозе якога ўзбіраліся на дрэва глядзець пчол у калодах ці борцях, усцягвалі калоды на дрэва. Хота мель. ЖЭРДЗЕ'ЙКА ж. Парода кароў. Мое короўкі молочко смашнэ, вона жэрдзейка. Дварэц. ЖЭРДЗГНА ж. Жардзіна, тонкая доўгая палка. Отсек жэрдзіну на плот. Верасніца. На жэрдзіні подвёшваюць просянку, шоб досохла. М. Малешава. Жэрдзіна на пню выросла. Альпень. ЖЭРДЗЯ'НКА ж. Часовая пабудова з жэрдак, абкладзеных чаротам. Мачуль. ЖЭРЛЮ 'К м. Маленькі шчупачок. Жэрлюк — летошні шчупак. Запясочча. Ой, ека там рыба — одные жэрлюкі! Верасніца. ЖЭРЛЯ" н. Тое ж. Кожушэчкі малёнькіе — то жэрлята. Сямігосцічы. ЖЭРНСУУКА ж. Астравок сярод ракі. Запясочча. ЖЭРО'БКА ж. Жаробка, маладая кабылка. Е жэробка, e i жэробчык муры. Цераблічы