ЖЭБРА'К м. Жабрак. Жэбрак — у кого нічого нема. В. Малешава. ЖЭБРОВА'ЦЬ незак. Жабраваць. Да ходзілі жеброваць усе, а так подохлі б без хлеба. Бярэжцы. ЖЭЛЕ'ЗКО н. 1. Жалезца, рэжучая частка ў гэблі. Погостры жэлёзко ў гёблю. Верасніца. 2 мн. Пастачка. Не лезь, бо бабка жэлёзка поставіла, да ўпадзёш, як тхор. Хотамель. ЖЭЛЕ'ЗНІК м. Рыдлёўка. Алыпаны. ЖЭЛЕ'ЗНЫ, ЗЕЛЕ'ЗНЫ, ЗАЛЕ'ЗНЫ прым. Жалезны. По чотыры возы жэлезные мелі, пяты — дзерэвянны. Верасніца. Не йдзеце ў жыто, бо там русаўка да з цыцкимі зелезнымі, да вона цебе ўхопіць да noцягне ў жыто. Луткі. Залёзна борона. Сямурадцы. ЖЭЛЕЗНЯЖ, ЗЕЛЕЗНЯК' м. 1. Рыдлёука. У мене було два жэлезнякь, да обддва поламаліса, а цепер нема чым i градкі скопаць у городзі. Кароцічы. Зелезняком копалі граду i робілі глубдку розору, шоб вода сцекала. M. Малешава. 2. Ж э л е з н я к і мн. Металічныя грошы, капейкі. Хотамель. ЖЭЛЕ'ЗО, ЗЕЛЕ'ЗО, ЗАЛЕ'ЗО «. 1. Жалеза. Яацягаў поўную одрыну ўсякого жэлёза. Верасніца. Лезу, лезу по жэлёзу — подай, куме, шапку (загадка). Юшка закладае коміна (адгадка). Там жа. Зелезо шчадзілі луччэй за хлеб. В. Малешава. 2. Пастка. Жэлёза осталгса, а сам тхор пролез кроз плот. Сямігосцічы. Ідзе воўк да тую ніточку обрушыць, да тые жэлёза раз за хлябы того воўка! Цераблічы. Так трудно тхора поймаць, у залезо толькі его, ек от залезо таке е, ек подкова од коня. Пагост. Поставіў зелёза, куды іціме, то трапіць звер. Луткі. 3. Жалезная рашотка ў свяцільным коміне, на якую клалі лучыну. Жэлёза. Сямігосцічы. Зелёзо. Кароцічы. ЖЭЛЕЗЯ'КА ж. Жалязяка; жалезіна. Мне жэлезяка така трэба бочэчку накрываць. Пагост. ЖЭЛЕЗЯ/Ч'Е н. зб. Жалеззе. Усе жэлезяч'е знаддбіцца ему. Луткі. ЖЭЛЕСЦГНА ж. Жасцёр. Жэлестіна колюча„ як груша. Альпень. Жэлестіна — ягоды красные, ростутъ у лесе. Там жа. ЖЭНЕ'НЬЕ, ЖОНЕ'НЬЕ н. Жаніцьба. Кому жэненье, а кому беда! Верасніца. Я то горэлкі не запутваў до жэненья. Старажоўцы. На жоненье шчэ молоды. Луткі