Ж ЭНГХ м. Жаніх, кавалер. В у рос ек бач хлопец, жэніх ужэ. Пагост. А С о л о м ' ены жэ ні х. Стары кавалер. Як не ожэніцца до трыццаці год, то кажуць солом'ены жэнгх. Аздамічы. Ж ЭНГЦЦА незак. Жаніцца. На веселье ехала, як хрышчэнік жэніўса. Дварэц. Трэда жэніцца — хаты нема, хоць под барканом cni ж жонкою! Пагост. жэнгць незак. Жаніць. Ці чулі, Тэкля сына жэніць? Луткі.Д Ж э н і ць к 6 м i н а. Адзначаць запальванне лучыны ў свяцільным коміне ў першы раз пасля летняга перапынку. Жэнім коміна з ковенёю. Кароцічы. Коміна этого жэнілі, як сеялі пшэніцу. Хачэнь. Поставіць ковеню ля коміна, вілкі, сыпле зёрнета да жэняць коміна. Луткі. Звычай «жэніць коміна» вядомы толькі з успамінаў. Г'эты звычай меў раней пэўнае сакральнае ці аберагальнае зкачэнне. Жэняць коміна, — обвяжуць хмелем коміна да зёрнета сыплюць, a дзеці збіраюць да едзяць. У хаце прыбіраюць, хозяйка накладзе чысту сподніцу, хустку, шчоб не было зёлья ў пашяё... Дварэц. Як пёрву раз запальвалі посвёт, прасці садзіліс, так жэняць коміна. Зёрнета маці кідала на того коміна. Бо як жэняцца, то молодому тожэ стаўляць зёрнета ў тарылцы. Разоў тры сыпала. Була постанова кдлішняя, шчэ прэцьковёцкая нейкая. M. Малешава. ЖЭНЬ м. Прыстасаванне, пры дапамозе якога ўзбіраліся на дрэва глядзець пчол у калодах ці борцях, усцягвалі калоды на дрэва. Хота мель. Ж ЭРДЗЕ'ЙКА ж. Парода кароў. Мое короўкі молочко смашнэ, вона жэрдзейка. Дварэц. Ж ЭРДЗГНА ж. Жардзіна, тонкая доўгая палка. Отсек жэрдзіну на плот. Верасніца. На жэрдзіні подвёшваюць просянку, шоб досохла. М. Малешава. Жэрдзіна на пню выросла. Альпень. Ж ЭРДЗЯ'НКА ж. Часовая пабудова з жэрдак, абкладзеных чаротам. Мачуль. Ж ЭРЛЮ 'К м. Маленькі шчупачок. Жэрлюк — летошні шчупак. Запясочча. Ой, ека там рыба — одные жэрлюкі! Верасніца. ЖЭРЛЯ" н. Тое ж. Кожушэчкі малёнькіе — то жэрлята. Сямігосцічы. ЖЭРНСУУКА ж. Астравок сярод ракі. Запясочча. Ж ЭРО'БКА ж. Жаробка, маладая кабылка. Е жэробка, e i жэробчык муры. Цераблічы
Дадатковыя словы
гэты, кожўшэчкі, мўры, соломены, эрдзянка
2 👁