ные, нічым не грумёчаюць, усе едзяць подрад. M. Maлешава. 2. Тлусты. М'ясо жырнэ, сам§ сало. Мачуль. Жырны боршЧ', хоць стань на ём. В. Малешава.* От жырное сало, натекло много жиру. Альпень. ЖЫРОВА'ЦЬ незак. Жывіцца, прагна есді (пра жывёл, птушак, рыб). Гэтые куренята жыруюць i жыруюць! Запясочча. Вутвэ жыруюць, ополднікі едзяць. Аздамічы. Вутва жыруе еку мошку, гразь. Цераблічы. ЖЫРО'УНЫ прым. Непераборлівы ў ежы. Жыроўные коровы. Хачэнь. Вон з такое хаты жыроўнде, шчо попало едзяць, колісь мекіну тоўклі да елі. Дварэц. ЖЬГТКА ж. Жыццё. Пагана ее жьтка — до войны двое дзецей умерлд, чоловек на хронці загінуў, але ж жівё, духом не упала. Пагост. О цепер жытка, не поколішнёму людзі жывуць! Луткі. Жыве кот, жыве й собака, да жытка не одника (прымаўка). Запясочча. Ну й жытка, на трох одна світкаі (прымаўка). Верасніца. Чужая жытка — цёмны лес (прымаўка). Там жа. ЖЬГТШ, ЖЬГТНЫ прым. Жытні, з жыта. Жытны хлеб. Чэрнічы. Коб жытня мука, да рошчыніў у дзежэ, то буў бы хлеб смашны. Луткі. Жытні колос. Верасніца. Жытні хлеб. Цераблічы. У нас сцебло житное поўтора метра. В. Малешава. ЖЬГТННПЧЭ н. Жытнішча. Пасціла на жытні« шчы корову. Верасніца. Орэ жытнішчэ. Рамель. ЖЬГТО н. Жыта. УСлепцах сеяў чоловек жыто на шчэдрэц да нашоў копейкі на полі. Дварэц. Жыто на картоплянішчах с.еяліу а лён, дзе гнойна земля, бо поляжэ. М. Малешава. Уміраць збірайса, а жыто сей (прымаўка). В. Малешава. За моё ж жыто дай мене набіто (прымаўка). Сямігосцічы. ЖЫУЁ'М прысл. Жыўцом. Жыўём коўтае кожушок рыбу. Верасніца. ЖЬІУЦЭ ў прысл. Toe ж. Немец думаў нас жыўцэм узяць! Цераблічы. ЖЬГУШЫ дзеепрысл. Жывучы. Без хозяіна жыўшьц нацерпёласа. Бярэжцы. Жыўшы по людзях, усего набачышса. Верасніца. ЖЬГЦЕЛЬКА ж. Жыхарка (мясцовая). Познакоміласа з нашымі. дзеўчатамі i будзеш, ек жыцелька. Хачэнь. 3 Pocii тры жднкі ў селе е, то такіе ж жыцелькі сталі, ск i наши. Пагост. ЖЬГЦЕЦ м. 1. Аўсяніца лугавая. У ільнё наподобіе дурЦу, а солом.ка здорова, бліскуча, то говорим жы