д ДА 1 злучн. Ды, i, a потым, але. По ягоды хюдзілі я да Маруся, да Соня, да Вусціма, да шчэ жОндк п'яць с того конца. Пагост. А вон наклаў огню да за ту кострулю да ў огонь, Хільчыцы. Нашчд ёго мераць, то сено? Зал берэщ да стравіш, да ўсе. Бярэжцы. Назбіраемо гуру остопкоу да запалімо да сканом перэд огонь. Дварэц. Коліў я бачу, там, у лесу, жонка да родзіла собе дзіця. Бярэжцы. Поехала б я до сына* да стара.. Пагост. Беры, да не загубі. Цераблічы. 2 часу. Да нема як мне по ягоды іці, трэ сено грэбці. Пагост. Да нешчо з его хороше вуйдзе? Мацер, бацька не слухае. Там жа. Да чого тобе ў такі мороз у друге село іці? Там жа. Да як хороша каліна цвіце, хороство такеI Там жа. А вон, ее человек, такі горушчы, да хорошына, да добрына! М. Малешава. Да як пошлі да пошлі по тые ягоды! Хачэнь. Корова як дала да дала целяці! В. Малешава. ДАВА'Й часу. Давай. Воны попужаліса да давай брэХаць по-собачы. Цераблічы. Ну* так давай пошлі домоў. Кароцічы. ДА'ВАНЫ дзеепрым. Якому дадзена. Свіньі не даваные. Верасніца. Поросятам шчэ не давано есці. М. Малешава. ДАВАТДЬ незак. Даваць. Я давала кое-кому свое цыбулі. Мачуль. Дзеці ек малые булі, то спаць не давалі, а вурослі, то жыць не даюць (прыказка). Хачэнь. Д АВГЦЦА незак. Давіцца. Св'шья так едзяць, аж давяцца. ІДераблічы. А едзяць, аж даўляцца волы\ Хачэнь. ДАВГЦЬ незак. Давіць. Велікіх бачыў воўкоў, шо коней даўляць. Хачэнь. ДАВУ'ХА ж. Даўкая груша. Давуха— то така груша, еж ее, а вона ў горлі перэседае. Запясочча. ДАВУ'ЧЫ прым. Даўкі. Давучые грушы дзікіе. Цераблічы. ДА'ЙЖ Э часу. Н а в ат Дайжэ молока ў пост не елі! Сямігосцічы
Дадатковыя словы
пяць, свшья
1 👁