Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Запясочча. У самое жнівб вона родзіласа. Верасніца. Ек загрыміць, то зелінку перэкіне на спінуf да не боліць на ўсе жнівд (павер'е). Там жа.Д Я ' ч н ы е жнів а. Пара ўборкі ячменю, проса. Цераблічы. ЖО'ВАНКА ж. Сусла. Нажоваў жованку i ў куклу, хай дзіця cce. Кародічы. Ж ОВА'ЦЬ незак. Жаваць. Жоваць жуё, a коўтнуць не мджэ. Луткі. Зацірку не трэ жоваць. Бярзжды. Ж ОТАЦЬ незак. Пароць (кіем i г. д.). Як почаў туды вёслдм жогаць! Альшаны. 3 другого боку жогаеш, то вона c корэня i выскоуыць. Там жа. Ж ОТН УЦЬ зак. Парнудь. Алынаны. Ж ОГОНЕТІЬ незак. Барабаніць, падаць з шумам (пра ваду). Жогоніць вода на дзве коле ў млхне. Мачуль. ЖО'ЛОБ м. Жолаб, доўгае нарыта. У жолобі сечку давалі коню. Запясочча. Выемка. Пешня жолобом, ею шула робілі. Луткі. Памянш. ж о л о б 6 к. У верандзі зробі жолобок, нлоб вода сцёкала. Вераеніца. Ж ОЛОБГЦЦА незак. Выгінадда, рабіцда жолабам. Подлога жолобіцца. Аздамічы. Ж ОЛУ'Д, Ж ОЛУ'ДЗЬ м. Жолуд. Жолуды собіралі, свіней кормілі. Запясочча. На орёшыні opexi, а на дубе жолудзъ; іх свінья едзяць i корову едзяцъ, інша обожрэцца жолудзъмг. Там жа. Едзъмо жолудзю збіраць; жолудзъ свіньям, гусі цылого коўтаюць. Луткі. На жолудзъ зажэнуць свіней, було дубоў много. Сямігосцічы. Осень прыдзе да жолудзь падае. Хотаімель. Поўз Скрыпіцу дубу й дубу; му летосъ ездзілі ў жолуды с старым туды. Пагост. Ж ОЛУДЗЁ'ВУ прым., рэдка ж о л у д о в у. Жалудовы. Жблудзёво шалупінье. Верасніца. Коліся хлеб жолудову посадзяць у печ, да вон пораспадаецца Там жа. Я тож разоў два жолудзёву хлеб еў. Сямігосцічы. Ж ОЛУДЗГНА ж. Жолуд. Стою под дубом, а жолудзіна просто мене ўпала. Верасніца. 3 одного целъпеша дзежка, ночоўкі i дзежа, i плашка остаецца (загадка). Жолудзіна (адгадка). Хачэнь. Ж ОЛУНГЦЫ мн. Зялёнкі (грыбы). Е нейкіе козы, жолуніцы, короўкі. Луткі. Ж ОЛУПА'ЦЬ незак. Прагна глытаць не жаваўшы. Во жолупае, бу вутва! Верасніца. Ж ОНА7 ж. Жонка. Хлеб не жона, з'еў да нема (прыказка). Цераблічы