Тураўскі слоўнік (1982). Том 2. Д-К. І. Я. Яшкін, Г. А. Цыхун, А. А. Крывіцкі

Ж М ГНДЗІШ ЧЭ м. Назола. Жміндзіць да жміндзіць, такі ўжэ жміндзішчэ. Пагост. ЖМОДЗЬ ж. Саранча, навала (пра вялікую колькасць малых пражэрлівых істот). Воны, ек та жмодзь: І свое поедзяць i нашэ покрадуць. Луткі. От жмодзь эта вутва, столькі едзяць/ Кароцічы. Нека жмодзь приехала i поела ўсе. М. Малешава. Пражора. Жмодзь, шо багато есць: колькі тобе трэбо есці, жмодзь?! Альгомель. Драбяза. Кожушкі по рублю продаюць, а мала та жмодзь — по пядзьдзесят копёёк кіло. Пагост. Ж МО'ХНУЦЬ зак. Жарнуць, урэзаць. Як сцягне того чобота да як жмохне! Запясочча. ЖМУ'ДНЫ прим. Сквапны, скупы. Воды чужому не вунесе, от так! жмудны. Пагост. ЖМУР м., часцей мн. ж м ў р ы. 1. Бурбалка. Потау собака, одно жмуры пойшлі. Верасніца. ЖЩры пусціў бы, коб не хлопцы. Кароцічы. 2. Дзіцячая гульня. Гулялі ў жмура. Запясочча. Памяти, ж м у р к \. Тоўхнуў веслом, то одно жмуркі пойшлі. Верасніца. Лінок ходзіць, жмуркі пускае. Альшаны. ЖМУРЬГЦЬ незак. Бурліць, булькацець, пускаць бурбалкі. О така месносць була, a оттуль жмурэло, i чысценька вода e. Цераблічы. Лінок жмурыць, со дна булечкі подымав. Там жа. Ужэ танеt ужэ ў рот набраў булькду, жмурыць. Альгомель. ЖМУТ м. 1. Вязка, ахапак. От жмут велікі нав'язаў чого i понёс. В. Малешава. 2. Скнара, сквапны чалавек. Які вон сусед, жмут вон, ніколі не поможэ. Сямігосцічы. Памянш. ж м у т 6 к. Принесу жмуток ечмёню да церэблю, то едзяць куры. Хачэнь. ЖМУ'ТКОМ прысл. Ахапкам, у ахапку. Не бери сорочку жмутком, да хорошэ зложы! Луткі. Ж МУХА' ж., рэдка ж м у х м. Макуха, адходы пры выцісканні алею, воску. Дварэц. Шчо здавалі сёмуе, то ўсім пдроўну була жмуха. M. Малешава. Жмухи. Хота мель. Колхозным коровам даюць жмух да сілос. Запясочча. ЖМУЧО'К м. Жменька, касмычок. М. Малешава. Ж НЕЦ м. Жнец. А ні жнец, а ні косец (прымаўка). Верасніца. Ж НІВАФКА ж. Жняярка. Добры конь, дзень ходзіць у жніварцы без отдыху. Мачуль. Ж НІВО' н., часцей мн. ж н i в а. Жніво, пара ўборкі збожжа. Косовіца настала, да хутко настануць жніва