зверуга, шо ні дай — шо дзёржыць у руках, тым i жбурыць по тобе. Верасніца. Дзержала ў руках ведро, а потом жбурыла на подлогу. М. Малешава. ЖВА'ВУ прым. Жвавы, рухавы, спрытны. Жвавому надо быц на плотах. Запясочча. ЖГЕРНУ'ЦЬ зак. Куснуць, пекануць. Добро жгернуў за пальца кот. Запясочча. ЖДАЦЬ нгзак. Чакаць. A ' му жджом, покуль дадуць вечэраць. Старажоўцы. АЖД а ц ь-п о ж д а ць. Пачакаць нейкі час. Я ждош-пожджы, жджы-пожджы, а ўжэ цёмно. Луткі. ЖЖЫВА'ЦЬ незак. ДЖ ж ы в а ць век. Завяршадь жыццё. Старые ўжэ жжываюць свой век, а молодых нема ў селе. Запясочча. ЖЖЫЦЬ зак. АЖ ж ы ць век. Пражыць жыццё. Век жжыў, а вума не нажыў. Хачэнь. ЖЛУ'КТО н. Жлукта. Жлукто — кадоўб з гнілбе сосны, осіны ў серэдзіне, без дна, накладзе поўно плацья, попэлу навэрх i саганоў дваццаць л'е воды. Мачуль. По тры о/слукці белья пралі. Хотамель. ЖЛУ'КЦЩЬ незак. Адзольваць бялізну ў жлукце. Вона можэ жлукціць плацье добро, чысто. Мачуль. Сподне жлукчу. Пагост. ЖМАК м. Жмут, колькі можна ўзяць у жменю. Жмак цыбулі. Запясочча. Вуняў жмак грошэй. Сямігосцічы. Кінуў жмак нсчого да горыць. Хачэнь. Памянш. ж м а ч о к. Не покінуў ні жмачка сена. Луткі. ЖМА'КАЦЬ незак. Сціскаць, мяць. Тые рубашкі жмакаюць, не ўмеючы муць. Хачэнь. ЖМЕ'НЯ ж. Жменя; колькасць чаго-небудзь, што змяшчаецца ў жмені. Мы ўсе по жмені ўхопілі, а ему — шчо осталоса. Дварэц. Дарую жменю медзі, шоб булі дзеці, ек медзведзі (з вясельных прыгаворак). Старажоўцы. Подсмажэм да дзёцям no жмені. дасі, то з'едзяць. Сямурадцы. Добру жменю ўзяўда посоліў картоплі. Цераблічы. Мера (ільну, канапель i інш.). Хороша жменя лёну будзе. Запясочча. 3 трыццацьмі жмёньмі дзеруг не вуччэш. Верасніца. Памянш. ж м ё н ь к а. Вона no жменьцы кідае ў ту ячэйку. Мачуль. ЖМІ'НДА м. i ж. Назола. Такое жмінды, ек ты? сеет не бачыў! Тураў. ЖМГНДЗІЦЬ незаку Плявузгаць, надакучліва паўтараць. Кажу, годзі ты, жмінда, жміндэіць! Пагост