ЖОНА'ТЫ прым. Жанаты. Дайжэ жонатые гулялі ў ту гульню. Альтаны. А вон шчэ не жонаты, гэтой хлопец? Еярэжцы. ЖОНЗНО' н. 1. Вялікая няўклюдная жанчына. От жонзно пошло неке. M. Малешава. 2 экспр. Жонка. Не скажэ на ее жонка, да секё-такё жонзно. В. Малешава. ЖОТТКА ж. 1. Жанчына. Нас, жонок, було ў Заяцельі тры-чотыры, шо косШ. Запясочча. Шчэ старэйша жонка ё ў Берэзцах. Бярэжцы. Сын тоё жонкі ўвосень у армію пойдзе. Хачэнь. 2. Жонка. Коб i свою жонку да на чужом дворэ ўбачыў, то іначча, то лепта. Луткі. Свою жонку не поменяю на ваты дзве! Кароцічы. Переа жонка од бога, друга од людзей, а трэця—од чорта, а на чэцвёртой i не рэшайса жэніцца (прыказка). М. Малешава. Сварліва жонка, шчо гніль у косцях (прымаўка). Сямігосцічы. Жонку б'е не мужык, а езык (прымаўка). Там жа. Брат любіць сестру богату, а жонку здорову (прымаўка). Старажоўцы. Не то родзша, шо мене родзіла, а то, шо жонку (прыказка). В. Малешава. Памянш. ж 6 н о ч к а. Ой, жоночкі, нешчо пужае! Луткі. ЖОНСУЧЫ прым.ЛЖ о н о ч ы е ко ноплі. Маніцы. Альшаны. Паводле тлумачэння, названы так таму, што прадзіва з гэтых канапель ужывалі жанчыны на свае патрэбы, на палатно для жаночага адзення, а не для мужчынекага. Альшаны. ЖОНСУЧЫНА ж. Жанчына, кабедіна. Чыя гэто жоночына пошла, откуля вона? В. Малешава. ЖОНЧНО' н. зневаж. Тое ж. Зайдзе жончно ў цэркву да коло прэстолу стоіц. Запясочча. ЖОНЧУФ м. Той, хто любіць быць у жаночай кампаніі.. Жончур ты, коло жонок круцісса. Запясочча. Гэто жончур, вон за жонкимі век, гэты собака! Луткі. Бабнік. Іван такі жончур, шо ў кажном селе жонка е. Там жа. ЖОФНА мн. Жорны. Колькі того хлеба трэба було на жорна накруцщъ дзецям! Дварэц. У нас булі жорна, да посёклі іх. Пагост. ЖОРНО'ВУ прым. Які належыць да жорнаў. Поўпрыцы е ў камні жорновом. Сямігосцічы. ЖОФОСЦЬ, ЖЭФОСЦЬ ж. Нятоўстая высокая дзеравіна без сукоў. Така жэросць хороша вуросла, лата будзе. Цераблічы. Жэрэсцъ — это жордка обчэса