прымаўка). Дварэц. Од дурного солоўя i дурна песня (прыказка). Сямурадцы. Велікі до неба, а дурны, як не трэба (прымаўка). Старажоўцы. ДУРОВА'ТЫ прым. Прыдуркаваты. Нейкіе буроватые булі хлопцы, tuo ix не побралі. Дварэц. Дуровата з буроватых, ш-о не пошла за его. Хачэнь. ДУРОВАТДКІ прым. Тое ж. Дуровацке порося, не хітрэ, за людзямі бежыць. М. Малешава. ДУРЬГЦЦА незак. Дурачыцца. Дай дзіцяці, шоб не дурылосо. Сямурадцы. ДУРЬГЦЬ незак. Неразумна, капрызліва жадаць, прасіць. I не дуры, цыганко, нічого не дам. Пагаст. ДУФЭНЬ м. Дурань. На чорта вам дурня займаць. Верасніца. Дурэнь-дурэнь, а сало сырэ любіць (прымаўка). Цераблічы. Дурэнь i м'яло лоніць (прыказка), М. Малешава. ДУРЭ'Ц м. Каласоўнік. Дурэц по жыту росце. Цераблічы. Бельмо боіцца лён дурца i дзерэзы. М. Малешава. А Н а е с ц і с а дурцу. Здурнець, адурманець. Ек напроціў пошоў чоловек, то кажуць: ужэ ты дурцу наеўса! Альгомель. ДУРЭ'ЦЬ незак. Дурэць, дурачыцца, балавацца. Не дурэйце, дзеці! Луткі. ДУХ м. 1. Паветра. / дух некі іначы, важкі такі. Запясочча. Нагрэтае паветра. Нема ў хаці ніякого духу, холодзіна, шо собак гоняй. M. Малешава. А ёму чого було з паршывою головою ў дух лезці? (прымаўка). Там жа. 2. Жыццёвая сіла, здольнасць. Пока з багатого пух, то з бедного — дух (прымаўка). Луткі. Д У п а с ц і ду х о м. Зажурыцца. Моцно вона ўпала духом, як Яночку ее сховалі. Чэрнічы. Н е ч ы с ты д у х, злы дух. Нешта нядобрае. Бярэжцы. 3. Пах. Добры дух з дзежкі. Чэрнічы. Вон его i духу не хочэ чуць. Луткі. Ай, смашно, шо i духу чуць. Запясочча. Л Б е з духу. Нічога не адчуваючы, з апошніх сіл. 3 бору уцекалі без духу, без душы беглі. Луткі. 4. Пухір у рыбы. Цераблічы. 5. Пелька ў лёдзе на вадаёме. Рыба вельмі ідзе на дух, як ей занудзіць ужэ. Цераблічы. ДУХОВ ГК м. Душнік. Духовікі булі ў печэ. Сямурадцы. ДУ'ХОВІНА ж. Сонечнае спляценне. Удырыў под духовіну. Альпень. ДУХО'М прысл. У момант. Коб духом там буў. Ха
Дадатковыя словы
дуроваты, духовіна, мяло
4 👁