ДУПЛЕНЕВА'ТЫ прым. Toe ж. Дупленёватэ дзерэво. M. Малешава. ДУПЛЕНЯ'СТЫ прым. Toe ж. Дупленястэ бувае дзерэво, з дуплем. Сямігосцічы. ДУР м. Дурасць. Это ж дур буў, дурна голова! Луткі. Дур напаў на однэ да перэнесло на друге. Дварэц. ДУФА м. i ж. 1. Дураслівец. Дурыць— такi ўжэ дура. Аздамічы. 2. Дурніца. Дуро ты, я помогу, то тобе легчэй будзе. Сямурадцы. ДУРА'К м. Дурань. Дурак дураком на векі векоў (прыказка). Кароцічы. ДУФБАИЛО н. Той, што дурыць, тлуміць. Годзі ты доўнала, дурбайло. М. Малешава. ДУРБА'НЩ Ь незак. Дурыць, тлуміць. Не дурбань мне головы. Альтаны. ДУФБАЦЬ незак. Прыводзіць у стан адчування, абуджаць. Я цебе дурбаю, а ты не просынаешса. Мачуль. ДУРБОВЕ'ЛА м. лаянк. Дурыла. Онь дурбовела пошоў, не шонуе чоловека. Сямурадцы. ДУФКО м. экспр. Дурань. Ты не бі дзіцяці, дурко! Запясочча. ДУРЛЕВУ прым. Дураслівы. Дурлівэ дзіця, от прычэпляецца. В. Малешава. ДУФМАН м. 1. Блёкат.Дурман — етэ зелье росце дзе поўз шлях. М. Малешава. 2. Дурань. Дурман — это колі коцелок не робіць. Альгомель. ДУРНЕ'Ц м. Блёкат. Од нервоў чай заварваюць з дурнецу да п'юць. Сямігосцічы. ДУРНЕЛО м. экспр. Дурань, дурыла. Едзь по дочку, дурніло стары! Запясочча. ДУРНЕЦА ж. 1. Дурань, дурніца. Свою дурніцу рогамi к драбіні прывязваю да дою. Пагост. I шо за дурніца: ты робі однэ, а вона друге! М. Малешава. 2. Дурасць, глупства. Завошчо побіліса? — За дурніцу. В. Малешава. Д Д у р н і ц у пороць. Гаварыць глупства. В. Малешава. ДУРНОПЯ'Н м. Блёкат. Дзеці наедзяцца дурноп'яну дай на сцену лезуць. Верасніца. ДУРНО'ТА ж. 1 экспр. Неразумнае стварэнне. Ну, дурнота! По горбу дам! Кароцічы. 2. Глупства. Коліся дурноты було, а цепер друге дзело. В. Малешава. ДУРНЬЕ прым. Дурны. Дурны той чоловек, шо ее озьмё. Мачуль. Така бра шулепа, дурна зусім, забуваюса. Луткі. Колісь булі хаты курные, а людзі дурные
Дадатковыя словы
дупленеваты, дупленясты, дурбанщ, дурнопян, дурнопяну, порбць, пюць
2 👁