ДУПЛЕНЕВА'ТЫ прым. Toe ж. Дупленёватэ дзерэво. M. Малешава. ДУПЛЕНЯ'СТЫ прым. Toe ж. Дупленястэ бувае дзерэво, з дуплем. Сямігосцічы. ДУР м. Дурасць. Это ж дур буў, дурна голова! Луткі. Дур напаў на однэ да перэнесло на друге. Дварэц. ДУФА м. i ж. 1. Дураслівец. Дурыць— такi ўжэ дура. Аздамічы. 2. Дурніца. Дуро ты, я помогу, то тобе легчэй будзе. Сямурадцы. ДУРА'К м. Дурань. Дурак дураком на векі векоў (прыказка). Кароцічы. ДУФБАИЛО н. Той, што дурыць, тлуміць. Годзі ты доўнала, дурбайло. М. Малешава. ДУРБА'НЩЬ незак. Дурыць, тлуміць. Не дурбань мне головы. Альтаны. ДУФБАЦЬ незак. Прыводзіць у стан адчування, абуджаць. Я цебе дурбаю, а ты не просынаешса. Мачуль. ДУРБОВЕ'ЛА м. лаянк. Дурыла. Онь дурбовела пошоў, не шонуе чоловека. Сямурадцы. ДУФКО м. экспр. Дурань. Ты не бі дзіцяці, дурко! Запясочча. ДУРЛЕВУ прым. Дураслівы. Дурлівэ дзіця, от прычэпляецца. В. Малешава. ДУФМАН м. 1. Блёкат.Дурман — етэ зелье росце дзе поўз шлях. М. Малешава. 2. Дурань. Дурман — это колі коцелок не робіць. Альгомель. ДУРНЕ'Ц м. Блёкат. Од нервоў чай заварваюць з дурнецу да п'юць. Сямігосцічы. ДУРНЕЛО м. экспр. Дурань, дурыла. Едзь по дочку, дурніло стары! Запясочча. ДУРНЕЦА ж. 1. Дурань, дурніца. Свою дурніцу рогамi к драбіні прывязваю да дою. Пагост. I шо за дурніца: ты робі однэ, а вона друге! М. Малешава. 2. Дурасць, глупства. Завошчо побіліса? — За дурніцу. В. Малешава. ДД у р н і ц у пороць. Гаварыць глупства. В. Малешава. ДУРНОПЯ'Н м. Блёкат. Дзеці наедзяцца дурноп'яну дай на сцену лезуць. Верасніца. ДУРНО'ТА ж. 1 экспр. Неразумнае стварэнне. Ну, дурнота! По горбу дам! Кароцічы. 2. Глупства. Коліся дурноты було, а цепер друге дзело. В. Малешава. ДУРНЬЕ прым. Дурны. Дурны той чоловек, шо ее озьмё. Мачуль. Така бра шулепа, дурна зусім, забуваюса. Луткі. Колісь булі хаты курные, а людзі дурные